ஹரன் பிரசன்னா

அந்திமழை ஏப்ரல் 2018 இதழ் –

(உடனே அடுத்த அந்திமழை இதழில் நான் எழுதப் போகிறேனா என்று கேட்கப் போகிறவர்கள் நடையைக் கட்டவும்.)

நாற்காலிக் கனவுகள் என்ற தலைப்பின் கீழ் பல கட்டுரைகள் வெளிவந்திருக்கின்றன. என்றாலும் தூக்கிச் சாப்பிடும் கட்டுரை நாற்காலிக் கனவைப் பற்றியதல்ல. டி.எம். சௌந்தர ராஜனைப் பற்றியது. இன்னும் துலக்கமாகச் சொல்லவேண்டும் என்றால், விஜயராஜ் என்பவர் டி.எம்.எஸ்ஸைப் பற்றி எடுத்திருக்கும் ஆவணப்படம் பற்றியது. (மதிமலர் என்பவர் எழுதி இருக்கிறார்.)

1968லேயே இளையராஜா இசையமைப்பில் தீபம் என்ற படத்துக்காக (பின்னர் சிவாஜி நடித்து வெளிவந்த தீபம் அல்ல) ‘சித்தம் தெளிவடைய முருகனருள் தேடு’ என்ற பாடலை டி.எம்.எஸ் பாடி இருக்கிறார் என்ற தகவலை கங்கை அமரன் சொல்லி இருக்கிறார்! அந்தப் பாட்டை இந்த ஆவணப்படத்தில் சேர்த்திருக்கிறாராம் விஜயராஜ். ஆச்சரியம். (சொக்கன் முன்பு சொல்லித்தான், தென்றல் காற்றே கொஞ்சம் நில்லு நபிநாதரிடம் போய்ச் சொல்லு பாடலும் ராஜா இசையமைத்தது என்ற ஆச்சரியமான தகவல் தெரியும்!) இந்தக் கட்டுரையை வாசிக்க: http://andhimazhai.com/news/view/tms-special-article-642018.html (ஆன்லைனில் தொடரும் என்று போட்டிருக்கிறார்கள். அச்சிதழில் தொடரும் என்றெல்லாம் இல்லை.)

இன்னுமொரு சுவாரஸ்யம், ஆவணப்படத்துக்காக ராஜாவும் டிஎம்எஸ்ஸும் சந்தித்துப் பேசியது. அதில், புதிய குரல்களுக்காகத்தான் டிஎம்எஸ்ஸைப் பயன்படுத்தவில்லையே தவிர அவரை ஒதுக்கவில்லை என்று ராஜா அவரிடமே சொல்லி இருக்கிறார். மற்றபடி தான் சந்தித்ததிலேயே மிகச்சிறந்த ஆண்குரல் டிஎம் எஸ் என்று ராஜா சொல்லி இருக்கிறார்.

இந்த ஒரு கட்டுரைக்காக இந்த இதழை வாசிக்கவேண்டும். சிறிய கட்டுரைதான்.

நாற்காலிக் கனவுகள் தலைப்பில் வந்த கட்டுரையில் மாலனின் கட்டுரை (வைகோ பற்றியது) அட்டகாசம். அவரது ஃபேஸ்புக் பக்கத்தில் அதை வெளியிட்டார் என நினைக்கிறேன். மற்றவை எல்லாம் மிக அவசரத்தில் அல்லது இடப்பற்றாக்குறையில் எழுதப்பட்டவை போல உள்ளன.

அகில் எழுதிய கட்டுரையில், எம்ஜியார் எஸ் எஸ் ஆர் கழகம் என்ற பெயரில் எஸ் எஸ் ஆர் ஒரு கட்சி தொடங்கினார் என்ற செய்தி (மட்டும்!) வியப்பளித்தது.

இந்த இதழில் சில பக்கங்கள் கனடா சிறப்பிதழாகவும் வந்துள்ளது. அதில் அ.முத்துலிங்கத்தின் (சுமாரான) பேட்டி ஒன்றும் வெளியாகியுள்ளது.

மேக்ஸ்டரில் கிடைக்கும் என நினைக்கிறேன். தேவைப்படுபவர்கள் வாங்கி வாசிக்கவும்.

சீக்ரெட் சூப்பர் ஸ்டார் (ஹிந்தி)

புல்லரிக்க வைக்கும் இன்னுமொரு ஹிந்தித் திரைப்படம். இந்தப் புல்லரிப்பு, காட்சிகள் தரும் உணர்ச்சிவசத்தால். முதல் காட்சியிலிருந்து இறுதிக்காட்சி வரை நாம் உணர்ச்சிவசப்பட்ட நிலையிலேதான் இருக்கவேண்டி இருக்கிறது. கொஞ்சம் பிசகினாலும் பேத்தல் என்று சொல்லிவிடும் ஒரு சூழலில்தான் ஒட்டுமொத்த படமும் நகர்கிறது. இறுதிக்காட்சி உணர்ச்சிகளின் மகுடம்.

இஸ்லாம் குடும்பம், நடுத்தர வர்க்கம், கண்டிப்பான கொடூரமான அப்பா. பெண்ணுக்கு பாடுவதில் ஆர்வம். பர்தா போட்டுக்கொண்டு யூ ட்யூப்பில் தனது வீடியோவை வெளியிட்டு, அதற்கான போட்டியில் பிரபலமாகிறாள். யார் அந்த ரகசிய சூப்பர் ஸ்டார் என்று பெரிய தேடல் நடக்கிறது. அமீர்கான் மிக அலட்டலான ஒரு இசையமைப்பாளர் – போட்டி நடுவராக வருகிறார். என்ன அலட்டல். அட்டகாசம். அவர் மூலம் ஒரே பாடலில் பிரபலாகும்போது தந்தையின் பிடிவாதத்தால் அனைத்தையும் மூட்டை கட்டிவிட்டு சவுதிக்குச் செல்லத் தயாராக இருக்கும் அப்பெண்ணின் அம்மா ஒரு முடிவெடுக்கிறாள். பர்தாவை விடுத்துப் பெண் மேடை ஏறுகிறாள். அம்மாவின் கண்ணீருடன் படம் நிறைவடைகிறது. அம்மாவாக நடிக்கும் பெண் ஒட்டுமொத்த படத்தையும் ஹை ஜாக் செய்கிறார். அமீர்கான் துணை நடிகராக வந்துபோகிறார். இவையெல்லாம் தமிழில் நிகழுமா என்பதைக் கேட்காமல் விடுகிறேன். தமிழில் செய்திருந்தாலும் வேறொரு வகையில் விக்கிரமன் படம் போலப் புல்லரிக்க வைத்திருப்பார்கள் என்று நினைக்கிறேன்.

யூ டியூப்பில் முதன் முதலாக அந்தப் பெண் வலையேற்றும் பாடலும், முதன்முறையாகத் திரைப்படத்துக்குப் பாடும் அந்தப் பாடலும் நிஜமாகவே அட்டகாசம். இசை அமித் த்ரிவேதி.

மிக அட்டகாசமான தனித்துவமான படம் என்றெல்லாம் சொல்லமுடியாது. ஆனால் ஃபீல் குட் முவீ என்று தமிழில் எதை எதையோ சொல்லிக்கொண்டிருக்கிறோம். ஹிந்தியில் நிஜமான ஃபீல் குட் முவீ எடுத்துத் தள்ளிக்கொண்டிருக்கிறார்கள்.

நல்ல நாள் பார்த்துச் சொல்றேன்

என்னவோ எடுக்க இயக்குநர் முயன்றிருக்கிறார். அது அப்படியுமில்லாமல் இப்படியுமில்லாமல் வந்திருக்கிறது. அடுத்த படத்தில் நினைத்தது நடக்கட்டும்.

கௌதம் கார்த்திக்கின் நடிப்பு மெல்ல மெல்ல இயல்பாகிக்கொண்டே வருகிறது. இப்படத்தில் அடுத்த கட்டம். கலக்கி எடுக்கிறார். அசட்டுத்தனமான ப்ளே பாய் ரோல். மிக எளிதாகக் கையாளுகிறர். இயல்பாகவே வருகிறதோ என்னவோ. 🙂 அவரது குரல் அப்படியே அந்தக் கால கார்த்திக்கை நினைவூட்டுகிறது. கௌதம் கார்த்திக்கின் ஆரம்பக்காலப் படங்களில் பழைய கார்த்திக்கின் குரலுடன் இத்தனை நெருக்கமாக இல்லை. ஆனால் இந்தப் படத்தில் கார்த்திக்கே பேசுவது போல் உள்ளது. கார்த்திக் அந்தக் காலத்தில் இப்படியே பேசத் துவங்கி இதுவே அவரது பாணியாக அந்தப் பாணியே அவருக்கு எமனாவும் ஆனது. கௌதம் கார்த்திக் அதை நினைவில் வைத்துக் கொள்வது நல்லது. ஏற்கெனவே லைட்-வெய்ட்-போர்னோ படங்களாகத் தமிழில் நடித்துக்கொண்டிருக்கும் கௌதமுக்கு இதுவும் சேர்ந்தால் பின்னாளில் ‘மேற்படி’ படங்களில் மட்டும் நடிக்கவேண்டிய அபத்தம் நேரலாம். தூர்தர்ஷனில் நடித்துக்கொண்டிருந்த சில நடிகர்களை அப்படிப்பட்ட படங்களில் திருநெல்வேலியின் புண்ணிய தியேட்டர்களில் பார்த்தபோது கொஞ்சம் ஷாக்காகவும் அதே நடிகர்களை தொலைக்காட்சிகளில் மீண்டும் பார்த்தபோது அதிகம் ஷாக்காகவும் இருந்தது நினைவுக்கு வருகிறது. இந்தப் படத்தில் இவர் வரும் காட்சிகள் மட்டுமே கொஞ்சம் ஆசுவாசம்.

விஜய் சேதுபதி, நடிப்பில் அப்படியே நிற்க உடல் மட்டும் விரிவடைந்துகொண்டே போகிறது. இப்படியே போனால் டி.ராஜேந்தர் ஆக்கிவிடுவார்கள். தேர்ந்தெடுத்து நடிப்பது ரொம்ப முக்கியம். நல்ல திறமையான நடிகர் வீணாகிக்கொண்டிருக்கிறார்.

இசை – ஜஸ்டின் பிரபாகரன். பின்னணி இசை அழகு. ஒரு குத்துப் பாட்டு, கொஞ்சம் காசு துட்டு மணியை நினைவூட்டினாலும், அதகளம். கேட்க:

மாம் (ஹிந்தி)

இத்தனை‌ திறமையான நடிகை ஸ்ரீ தேவி‌ இத்தனை‌ சீக்கிரம் இறந்திருக்கவேண்டாம். அடிப்படையில் தமிழ் நடிகையாக இருந்தும் அலட்டலில்லாமல் அதே சமயம் அட்டகாசமாகவும் நடிக்கிறார்.

படத்தின் முதல் பாதி வேற லெவல். இரண்டாம் பாதி மக்களின் மனசாட்சி. நியூட்டன், ஹைவே போன்ற படங்களை இப்படிப் புரிந்துகொள்வது சரியெனத் தோன்றுகிறது. எல்லாம் கைவிடும் நேரத்தில் கற்பிதங்களே வழித்துணை. கிட்டத்தட்ட கடவுள்.

இசை ரஹ்மான். பின்னணி இசை இவருடன் இன்னொருவரும். அந்தப் பெண் காரில் கடத்தப்படும் காட்சியின் பின்னணி இசையும் படமாக்கலும் மிரட்டல்.

நவாசுதின் சித்திக், அக்‌ஷய் கன்னா எல்லாருமே கச்சிதம்.

பார்க்கவேண்டிய திரைப்படம். ஒரு பழிவாங்கும் படத்தை சிறப்பான மேக்கிங்கில் கலக்கி இருக்கிறார்கள். தமிழ்ப் படங்கள் இதில் கற்றுக் கொள்ள நிறைய இருக்கிறது.

ஸ்ரீதேவிக்கு அஞ்சலி. புலி போன்ற கொடுமைகள் அவருக்கு நிகழ்ந்தாலும், இங்கிலீஷ் விங்கிலீஷும் மாம் படமும் மிக முக்கியமானவை. அவர் திறமைக்குச் சான்று. என்றென்றும். ஓம் சாந்தி.

கவர்ச்சிகரமான காகிதப் பூக்கள் – பூ அல்ல விதை – இந்த விளையாட்டெல்லாம் மலையேறி ஆண்டுகள் பலவாகிவிட்டன. கருணாநிதி இதையெல்லாம் மாஸ்டர் செய்து, அவருக்கே போரடித்து, அது மக்களுக்கும் போரடிக்கிறது என்று உணர்ந்து, கட்டுப்படுத்திக்கொண்ட வார்த்தை விளையாட்டை, கமல் தொடங்கி இருக்கிறார். இது போன்ற அறுவைகள் தரும் எரிச்சலெல்லாம் சொல்லி முடியாது.

பேசிப் பேசியே ஆட்சியைப் பிடித்த காலத்தைப் பார்த்ததுபோல, பேசிப் பேசியே டெபாசிட் இழக்கப் போகிறவர்களின் காலத்தில் இருக்கிறோம்.

—

ஜெயலலிதாவின் மரணத்துக்குப் பிறகும், கருணாநிதியின் அரசியல் ஓய்வுக்குப் பிறகும், சோபை இழந்த தொலைக்காட்சி ஊடகங்கள், ரஜினி மற்றும் கமல் வருகையை ஒட்டி, சிக்கினாய்ங்கடா என்று ஓவர் கூச்சல் போடுகின்றன. தினம் தினம் கமல் மற்றும் ரஜினி சொல்லும் விஷயத்தை ஒட்டி வெட்டி விவாதங்கள். இதில் நான் பார்த்தது என்னவென்றால், கமல் பற்றிய விவாதமெல்லாம் தூர்தர்ஷனில் வரும் அஞ்சலி இசை நிகழ்ச்சிகள் போலவும் ரஜினி பற்றிய விவாதம் தீப்பொறி பறப்பது போலவும் தோன்றுகிறது இது என் தோற்ற மயக்கம்தான் 🙂 இத்தனைக்கும் அத்தனை ஊடகங்களும் கிட்டத்தட்ட கமலுக்கு ஆதரவாகவும் ரஜினிக்கு எதிராகவுமே இருக்கின்றன. ரஜினிக்கு இது பெரிய மாரல் சப்போர்ட். இப்படியே இருந்தால் ரஜினிக்கு ரொம்ப நல்லது. 🙂

—

கலாம் பெயரைச் சொல்லி இளைஞர்களின் ஆதரவைப் பெற்றுவிடலாம் என்று ரஜினியும் கமலும் நம்பினால் அதைவிட ஏமாளித்தனம் வேறெதுவும் இல்லை. அப்துல் கலாமை எல்லாருக்கும் பிடிக்கும். பொதுவாக. அவரே அரசியலில் நின்றிருந்தால் டெபாசிட் போயிருக்கும். எனவே யாரை எதற்காகப் பிடிக்கிறது என்பதறிந்து அரசியல் செய்யவும். ஆத்மார்த்தமாக அப்துல் கலாமின் புகழ்பாடுவதெல்லாம் வேறு. அது அவரவர் தேர்வு. அரசியலில் அவரை வைத்து ஓட்டு வாங்கலாம் என்று நினைத்தால், அரசியலின் அரிச்சுவடியே இன்னும் பிடிபடவில்லை என்று பொருள். இன்னும் தெளிவாகச் சொன்னால், அரசியல் பேய் இன்னும் உங்களை செவுளோடு சேர்த்து அறையவில்லை என்று அர்த்தம். சீக்கிரம் அடிக்கும்.