Archive for திரை

தமிழ்த்திரைப்படப்பெயரும் தமிழக அரசியலும்

படங்களுக்குத் தமிழ்ப்பெயர் வைக்கும் சர்ச்சை மீண்டும் தலைதூக்கியிருக்கிறது. தமிழகத்தில் எப்போதும் தமிழுணர்வு சார்ந்த பிரச்சனைகளில் உணர்வு பின்னுக்குத் தள்ளப்பட்டு அரசியலே பிரதானமாக்கப்பட்டிருக்கிறது. இந்த முறையும் நம் வழக்கத்திற்கு எந்தப் பங்கமும் இல்லை. தமிழில் பெயர் வைக்கும் படலத்தில் முழுக்க முழுக்க அரசியல் விளையாட்டு நடந்துகொண்டிருக்கிறது.

தமிழ்ப்படங்களுக்குத் தமிழிலிலேயே பெயர் வைப்பது வரவேற்கப்படவேண்டிய ஒன்றுதான். அதில் எந்த மாற்றமுமில்லை. ஆனால் அது நிகழ்த்தப்பட, தமிழ் பாதுகாப்பு அமைப்பு மூலம் ராமதாஸ¤ம் திருமாவளவனும் மேற்கொள்ளும் வழிகள் மிகவும் கண்டத்திற்குரியதாக இருக்கிறது. படங்களில் சிகரெட், மது அருந்தும் காட்சிகள் வந்தால் அந்தப்படத்தைத் தடை செய்வோம் என்கிறார்கள். படத்திற்குத் தமிழில் பெயர் வைக்கவில்லை என்றால் அப்படத்தைத் திரையிட அனுமதிக்கமாட்டோம் என்கிறார்கள். இவர்கள் இப்படிச் சொல்லிவிட்டால், இவர்களில் தொண்டர்கள் எந்தவிதத்தில் இந்தப் பிரச்சனையைக் கையாளுவார்கள் என்று நாம் அறிந்ததே. தமிழுக்குப் பெயர் வைக்கவேண்டும் என்கிற நிஜமான எண்ணம் பின்னுக்குத் தள்ளப்பட்டு வன்முறை உணர்வே முன்னுக்கு வரும். படம் திரையிட்ட திரையரங்குகளைக் கொளுத்தவும், திரையைக் கிழிக்கவும் இவர்கள் தொடங்குவார்கள். பாபாவுக்கு நேர்ந்தது நாம் அறிந்த ஒன்றுதான். அன்றே பிரச்சனையை நடிகர்கள் ஒற்றுமையாகச் சந்தித்திருந்தால் ராமதாஸ் கொஞ்சம் அடங்கியிருப்பார். அன்று நேர்ந்தது ரஜினிக்குத்தானே என்கிற மனப்பான்மை நடிகர்களிடம் இருந்தது. அதுவே இப்போது வளர்ந்து அனைவரையும் தாக்கும்போது எல்லாரும் உணர்கிறார்கள். விஜயகாந்திடம் ராமதாஸ் மோதியபோதுதான் விஜயகாந்திற்குக் கோபம் வருகிறது. ரஜினியுடன் ராமதாஸ் மோதியபோதே நடிகர்கள் ஒரே அணியில் இருந்து எதிர்த்திருந்தால் நிலைமை இத்தனைத்தூரம் வந்திருக்காது.

தமிழைக் காக்கிறோம் என்று அறிவித்துக்கொண்டு இவர்கள் செய்யும் அறிவிப்புகள் பெரும்பாலும் பொதுமக்களில் ஒரு பிரிவினரிடையே அச்சத்தையும் (திரைப்பட உலகினரும் பொதுமக்கள்தாம்!) அதனால் பெருத்த நஷ்டத்தையும் ஏற்படுத்துகின்றன. இவர்கள் முன்பு இப்படி அறிவிப்பு வெளியிடும்போதெல்லாம் எப்படி ஓர் அரசு அதைப் பார்த்துக்கொண்டு சும்மா இருக்கிறது என்கிற கேள்வி எழும். எல்லாம் தமிழ்ப்பேச்சு தருகிற ஓட்டு என்று நினைத்துக்கொள்வேன்.

ராமதாஸ் இன்று தி.மு.க. அணியில் இருக்கிறார். அதனால் கருணாநிதியால் வெளிப்படையாகக் கண்டிக்க இயலவில்லை. அவர் நடிகர்களைப் பகைத்துக்கொள்ளவும் தயாரில்லை. அவரால் திரைமறைவில் மட்டுமே ராமதாஸை அமைதியாக இருக்கச் சொல்லமுடியும். பாபா பிரச்சனையில் திரைமறைவில் செயல்பட்டது போல இப்போதும் செயல்படமுடியும். திறந்து ராமதாஸைக் கண்டிக்கமுடியாது. இதனால் கூட்டணி உடையும் சாத்தியக்கூறு உள்ளது. இன்னொரு ஐந்து வருடம் ஆட்சிக்கட்டில் இல்லாமல் இருக்க அவர் தயாராக இருக்கமாட்டார் என்பது நாம் அறிந்ததே. மேலும் தமிழுணர்வை ஆதாயமாக வைத்து அரசியல் இலாபம் பெற தி.மு.க.விற்கு மட்டும்தான் உரிமையா என்கிற கேள்வி முன்வைக்கப்பட்டால் அதற்கும் கருணாநிதியிடம் பதிலில்லை.

ஜெயலலிதா ராமதாஸின் அறிவிப்பை மிக வன்மையாகக் கண்டித்திருக்கிறார். தமிழ்ப்படங்களுக்குத் தமிழ்ப்பெயர் வைக்கும் விஷயத்தில் தமிழ்த்தேசியவாத அமைப்பு வன்முறையைத் தூண்டும் விதத்தில் நடந்துகொண்டால் அரசு பார்த்துக்கொண்டு சும்மா இருக்காது என்று சொல்லியிருக்கிறார். இந்த அறிவிப்பு வரவேற்கப்படவேண்டியது. தமிழுணர்வை எதிர்த்து என்ன சொன்னாலும் அவர் தமிழ்த்துரோகியாக்கப்படுவது நமக்குப் புதியதல்ல. ஜெயலலிதா அதைப் பற்றி எப்போதுமே கவலைப்பட்ட அரசியல்வாதி இல்லை என்பதை மீண்டும் நிரூபித்திருக்கிறார். சென்ற முறை அமைதியாக வேடிக்கை பார்த்துக்கொண்டிருந்த அரசு, இந்த முறையாவது இதைக் கண்டித்தது ஆறுதல் அளிக்கிறது. தமிழ்ப்படங்களுக்குத் தமிழ்ப்பெயர் வைப்பது தயாரிப்பாளர்கள் மற்றும் இயக்குநர்கள் இஷ்டம். அவர்களைத் தமிழில் பெயர் வைக்க சிபாரிசு செய்யலாம். தமிழைக் காக்கவேண்டிய பொறுப்பு இருப்பதை வலியுறுத்தலாம். ஆனால் படத்தைத் திரையிட அனுமதிக்கமாட்டோம் என்று ஒரு ஜனநாயக நாட்டில் ஒரு கட்சி அறிவிக்குமானால் அதை அரசு பார்த்துக்கொண்டிருக்கக்கூடாது. இன்று அறிக்கையில் காட்டம் காட்டியிருக்கிறது ஜெயலலிதா, நாளை தேர்தலில் பா.ம.க.வுடனான கூட்டணிக்குச் சமிஞ்கை கிடைக்கும் பட்சத்தில் இந்த அறிக்கையை அப்படியே மறப்பார் என்று நாம் அறியாததல்ல. அவரது அரசியல் மற்றும் அணுகுமுறை நமக்கு அத்துப்பிடிதான். அப்படி ஒன்று நிகழ்ந்தால் திரைப்படத்துறையினரை யாரும் காக்கமுடியாது. (….என்றும் சொல்லமுடியாது. இப்போது திரைப்படத் துறையினரின் சேவியராக ஜெயலலிதா தன்னைக் காண்பித்துக்கொண்டபடி, கருணாநிதி வருவார்!.)

ஒரு படத்திற்குத் தமிழில் பெயர்வைக்க நிர்பந்திப்பதற்கு அரசியல்வாதிகள் யார்? இப்படி நேரடியாகக் கேள்வி எழுப்புகிற அளவிற்கு நடிகர்களிடையே ஒற்றுமையில்லை. நல்லவேளை, தன் படத்திற்கு B(est) F(riend) என்று பெயர் வைத்திருக்கிற சூர்யா, அவர் படத்திற்குப் பெயர் மாற்றப்படவேண்டும் என்ற பேச்சு எழுந்தபோது, அதற்குச் சம்மதிக்க அறவே மறுத்துவிட்டார். அடுத்துச் சிக்கியது கமலின் “மும்பை எக்ஸ்பிரஸ்.” அவர் எப்படித் தமிழில் பெயர் வைக்காமல் ஆங்கிலத்தில் பெயர் வைக்கலாம்? அவர் மட்டும் தமிழில் பெயர் வைத்திருந்தால் தமிழ்நாட்டில் “எங்கும் தமிழ்; எதிலும் தமிழ்” என்று தமிழாறு ஓடியிருக்கும். கெடுத்தார்கள் சூர்யாவும் கமலும். தமிழைக்காக்க வந்திருக்கிற ராமதாஸ் சும்மா இருப்பாரா? இந்த இரண்டு படங்களுக்குப் பெயர் மாற்றாவிட்டால் அந்தத் திரைப்படங்களைத் திரையிடுவதை எதிர்ப்போம் என்று அறிவித்திருக்கிறார். ஏற்கனவே சண்டியர் விஷயத்தில் சூடு பட்ட கமல், இந்த முறை ஜெயலலிதாவின் அறிக்கையால் கொஞ்சம் சந்தோஷத்துடன் இருக்கிறார். அவர், “முதல்வர் ஜெயலலிதாவுக்கு நன்றி. இதைத்தவிர நான் எது சொன்னாலும் அது அரசியலாகிவிடும்” என்று சொல்லி தன் வேலையைச் சுருக்கிக்கொண்டுவிட்டார். இவர்கள் எடுக்கும் வணிகப்படத்திற்கு தலைப்பை எப்படி வைத்தால் என்ன? இன்னும் சொல்லப்போனால் BF படத்துக்குத் தமிழில் பெயர் வைக்கக்கூடாது என்றல்லவா போராட்டம் நடத்தவேண்டும்?!

வைகோ தன் பங்கிற்கு, “திரைப்படங்களுக்குத் தமிழ்ப்பெயர் வைக்கும் விஷயத்தில் வன்முறைக்கு ம.தி.மு.க. துணை போகாது” என்று அறிவித்திருக்கிறார். பின்னர் அவருக்கே என்ன தோன்றியதோ,”எங்கள் கூட்டணிக்கு எந்தவிதப் பங்கமும் இல்லை. வரும் தேர்தலில் வெற்றிபெற்றி கருணாநிதி ஆட்சி அமைப்பார்” என்றும் சொல்லியிருக்கிறார். இந்த விஷயம் பற்றி இதுவரை கருணாநிதியிடமிருந்து பதிலில்லை. இந்தவாரம் ஆனந்தவிகடனில் பேட்டி கொடுத்திருக்கிற திருமாவளவன், ‘சில நல்ல விஷயங்களை அழுத்தமாகச் சொன்னால்தான் புரிகிறது சிலருக்கு” என்று சொல்லியிருக்கிறது. அவர் சொல்கிற “அழுத்தம்” நமக்குப் புரியாதது அன்று.

இதற்கெல்லாம் மூலகாரணமாகச் சொல்லவேண்டியது திரையுலகினரின் ஒற்றுமையின்மையை. தமிழின் பழைய எழுத்துகளான கொம்பு எழுத்துகளைத் தவிர்த்துவிட்டு அனைவரும் புதிய எழுத்துகளுக்கு மாறியபோது (கொம்பு த=தை), அப்படி மாறாதவர்கள் எல்லாம் தமிழுணர்வுக்கு எதிரானவர்கள் என்ற பிரசாரம் செய்யப்பட்டது. அதை எதிர்க்கும் வண்ணம் வீம்புக்காக சோ துக்ளக் பத்திரிகையில் பழைய கொம்பு எழுத்துகளையே பயன்படுத்தினார். அதே வீம்புதான் இப்போதைக்குத் தேவையானது. இனி வரும் ஐம்பது படங்களுக்கு அனைத்துப் பெயர்களையும் ஆங்கிலத்திலேயே வைப்பது என்று எல்லோரும் சேர்ந்து முடிவெடுத்து அதன்படி நடந்தால் தமிழ் பாதுகாப்பு அமைப்பு என்ன செய்யும்? ஐம்பது படங்களையும் தடுப்பார்களா? நடிகர்கள், இயக்குநர்கள், தயாரிப்பாளர்கள் ஒற்றுமையாக இதை எதிர்த்தால் இந்த ஒன்றுமில்லாத பிரச்சனையை முறியடிக்கமுடியாதா?

வாட் டூ யூ திங்க் ·பிரண்ட்ஸ்?

Share

காதல் – திரைப்படம்

காதல் (திரைப்படம்) – இயக்கம்: பாலாஜி சக்திவேல், இசை: ஸ்ரீதர் ஜோஷ்வா, ஒளிப்பதிவு: விஜய் மில்டன்

நிறையத் தடவை தமிழ்த்திரைப்படங்கள் பல்வேறு வடிவங்களில் பார்த்துவிட்ட கதையை யதார்த்தத்துடனும் கலைநேர்த்தியுடனும் தரத்துடனும் தந்திருக்கிறார் இயக்குநர். மெக்கானிக்கும் பணக்கார வீட்டுப்பெண்ணுக்கும் ஏற்படும் காதலும் அதைத் தொடர்ந்த விளைவுமே கதை. ஒளிப்பதிவின் உயர்ந்த தரமும் யதார்த்தமும் கதையின் முக்கிய கதாபாத்திரங்கள் எனலாம். படத்தில் கிட்டத்தட்ட எல்லாக் காட்சிகளும் க்ளோஸ்-அப் காட்சிகளே. நடிகர்களில் பலர் அறிமுகங்கள்; அவர்கள் மிகவும் இயல்பாக நடிக்கிறார்கள் என்பதால் படத்துடன் எளிதில் ஒன்ற முடிகிறது. படத்தின் முதல் பாதி முழுவதும் மதுரையிலும் இரண்டாம் பாதி முழுவதும் சென்னையிலும் சுழல்கிறது. படத்தின் கதாபாத்திரங்கள் பேசும் மதுரைத்தமிழ், அதிலும் குறிப்பாக கதாநாயகன் பரத் பேசும் மதுரைத்தமிழ் வெகு கச்சிதம். பரத்தின் நடிப்பு கொஞ்சம் கூட எல்லை மீறாமல் ஒரு டூ வீலர் மெக்கானிக்கை அப்படியே கண் முன் கொண்டுவருகிறது. ரிப்பேருக்கு வரும் வண்டியை ஒரு மெக்கானிக் எப்படி ஓட்டுவாரோ அப்படியே ஓட்டுகிறார். மெக்கானிக்கை ஒரு பணக்காரப் பெண் காதலித்தால் வரும் உணர்வுகளை அப்படியே சித்தரிக்கிறார். கதாநாயகி சந்த்யா அறிமுகம் என்கிற சுவடேயில்லை. யதார்த்தமான காட்சிகளில் வெகு இயல்பாகவும் உச்சகட்ட காட்சிகளில் வெகு அழுத்தமாகவும் நடித்து வியப்பில் ஆழ்த்துகிறார். பள்ளி சீருடையில் சிறுமியாகவும் சுடிதார் வகையறாக்களில் பெண்ணாகவும் தெரிகிறார். படத்தில் வரும் பெரும்பாலான கதாபாத்திரங்கள் அவற்றின் தன்மையையும் தேவையையும் உணர்ந்து நடித்திருக்கின்றன. அனைவரும் புதுமுகங்கள் என்பது ஆச்சரியமான விஷயம். பரத்தின் எடுபிடியாக வரும் சின்னப்பயல் அடிக்கும் கமெண்ட்டுகள் அழகு.

இப்படி யதார்த்தத்தைத் தோளில் சுமந்து செல்லும் படம் இடைவேளைக்குப் பிறகு இலேசாகத் தடம் புரள்கிறது. சென்னையில் வரும் மேன்சன் காட்சிகளில் படம் தொய்வடைகிறது. மேன்சன் காட்சிகள் இயல்பாக நடக்கக்கூடியவைதான் என்றாலும் அவை படத்தின் தேவையை விட அதிகமாக இடம் பெற்றிருப்பதால் படத்தின் வேகத்தைக் குறைக்கின்றன. ஸ்டீபனாக நடிக்கும் நடிகர் யாரெனத் தெரியவில்லை. அப்படியே வடிவேல் போலவே இருக்கிறார். அவரின் ப்ளாஷ்பேக் காட்சி நகைச்சுவையாக இருந்தாலும் அவசியமற்றது; நாடக ரீதியானது. அதேபோல் கதாநாயகனுக்கும் கதாநாயகிக்கும் அவர் திருமணம் செய்து வைக்க, அதைப் பார்க்கும் மேன்சன் நண்பர் மிக உணர்ச்சிவசப்பட்டு கதாநாயகனையும் நாயகியையும் மேன்சனுக்குக் கூட்டி வந்து, தேவையானதை எல்லாம் செய்து, எல்லோரும் சேர்ந்து ஒரு ஆட்டம் போட்டு, அதில் மேன்சனின் பெருமைகளைப் பட்டியற்படுத்தி….. விக்ரமன் வாசனை. போதாக்குறைக்கு கதாநாயகன் தானும் ஒரு ஆட்டம் போட, அதைப் பார்த்த கதாநாயகி அவரும் ஒரு ஆட்டம் போட்டு, பின் வெட்கப்பட்டு உட்கார்ந்து கொள்கிறார். இரண்டே நிமிடங்கள் வரும் காட்சிதான் என்றாலும் பல படங்களில் பார்த்துப் பார்த்து அலுத்துப்போன, செயற்கையான காட்சியினை, அதுவரை மிக யதார்த்தமாக படத்தை நகர்த்திக்கொண்டிருந்த இயக்குநர் எப்படி அனுமதித்தார் என்ற கேள்வி எழுகிறது.

உச்சகட்ட காட்சிகளில் நிகழும் சம்பவங்கள் சாதாரண வாழ்க்கையில் நாம் காணும் சம்பவங்களே. “சிங்கம்லே” என்று தன் வண்டியில் எழுதி வைத்திருக்கும் ஒரு சாராய வியாபாரியின் மகளை, ஒரு மெக்கானிக் காதலித்தால் என்ன நடக்குமோ அது நடக்கிறது. அந்தக் காட்சியில் ஒளிப்பதிவும் எடிட்டிங்கும் கூட நடித்திருக்கின்றன. “சில வருடங்களுக்குப் பிறகு” திண்டுக்கல்லில் ஒரு போக்குவரத்து நிறுத்தத்தோடு படத்தை முடித்திருந்தால் அது இன்னும் இயல்பாக இருந்திருக்கும் என்பது என் எண்ணம். அதற்குப் பின்னும் ஐந்து நிமிடம் படம் நகர்கிறது. மனிதாபிமானம் மிகுந்த ஒரு மனிதரின் பெருந்தன்மையோடு படம் நிறைவடைகிறது. உண்மைக் கதையை ஆதாரமாகக் கொண்ட கதை என்று இயக்குநர் முதலிலேயே சொல்லிவிடுகிறார். படத்தின் நிறைவுக்காட்சியில் அதே சம்பவத்தை வைத்தே நிறைவு செய்திருக்கிறார்.

படத்தில் எழுத்துப் போடும் காட்சிகளில் ஒவ்வொரு சட்டமாக மதுரையில் இயல்பு வாழ்க்கையைக் காட்டும்போது பரவும் மதுரை வாசம் இறுதிவரை கூடவே வருகிறது. அதிலும் கதாநாயகியின் சடங்குக் கொண்டாட்டங்களில் வரும் மனிதர்களில்தான் எவ்வளவு நிஜம்! இப்படி ஒவ்வொரு காட்சியையும் பார்த்துப் பார்த்துச் செதுக்கியிருக்கும் இயக்குநரை எவ்வளவு பாராட்டினாலும் தகும். ஓடிப்போவதை மட்டுமே, அதுவும் செயற்கையாக நாடக ரீதியில் சொல்லிப் பழகிவிட்ட தமிழ்த்திரைப்படச்சூழலுக்கு மத்தியில், இப்படி ஒரு படத்தின் மூலம் ஓடிப்போவதைத் தாண்டியும் பேசியிருக்கிறார் இயக்குநர். அந்த வகையில் இத்திரைப்படத்தை வெறும் பொழுதுபோக்குக்கான திரைப்படம் என்கிற வட்டத்தையும் மீறி சமூக சிந்தனையுள்ள ஒரு திரைப்படம் என்றும் வகைப்படுத்தலாம்.

மிக சில காட்சிகளில் இயக்குநர் இன்னும் கூடுதல் கவனம் எடுத்திருக்கலாம். பல இடங்களில் கதாபாத்திரங்கள் ஒன்றுமே வாயசைக்காமல் இருக்கும்போது பின்னணியில் வசனம் பேசப்படுகிறது. இன்னும் சில காட்சிகளில் கதாபாத்திரங்கள் ஒன்றைப் பேச, வசனமோ இன்னொன்றாக இருக்கிறது. கதாநாயகி பூப்படையும் காட்சியில் வேண்டுமென்றே தண்ணீர் வரும் டேப்பைத் திறப்பதுபோல இருக்கிறது!

இசை (ஸ்ரீதர் ஜோஷ்வா-அறிமுகம்) மோசமில்லை. பாடல்கள் நா.முத்துகுமார். நிறைய வரிகளில் பளிச்சிடுகிறார்.

தரமான திரைப்படம்.

Share

English titles Vs Tamil films

சேரன் தனது அடுத்த படுத்திற்கு “டூரிங் டாக்கீஸ்” என்று பெயர் வைத்திருக்கிறார். சட்டென்று மனதில் நிற்கும் பெயர்தான். எனக்கு மிகவும் பிடித்திருந்தது. சேரன் துபாய் வந்திருந்தபோது “ஆட்டோகிரா·ப்” என்கிற பெயரை ஏற்கனவே வைத்துவிட்டதாகவும் துபாய் வந்து தூய தமிழில் பேசிக்கொள்ளும் ஆசி·ப் உள்ளிட்ட நண்பர்களைச் சந்தித்தித்திருந்தால் அப்படி ஆங்கிலத்தில் பெயர் வைப்பதைத் தவிர்த்திருப்பாரெனவும் சொன்னதாகத் தெரிகிறது. (மரத்தடியில் முன்பு ஆசி·ப்உள்ளிட்ட மடல் இப்படிச் சொல்கிறது). இப்போது எடுக்கப்போகும் படத்திற்கும் “டூரிங்டாக்கீஸ்” என்று ஆங்கிலத்தில்தான் பெயர் வைத்திருக்கிறார்.

தமிழ்ப்படங்களுக்கு ஆங்கிலப் பெயர்களை வைப்பது தவறு என்று பா.ம.க. உள்ளிட்ட பலஅமைப்புகள் கண்டனம் தெரிவித்துக்கொண்டுதான் இருக்கின்றன. வணிக ரீதியில் எடுக்கப்படும் படங்கள் எல்லா வகையிலும் மக்களைக் கவர்வதையே முக்கியக் குறிக்கோளாகக் கொள்ளும். அப்போது படங்களின் பெயர்களைத் தமிழில் வைக்கவேண்டும் என்றோ தமிழில் வைக்கக்கூடாது என்றோ யோசிக்கமாட்டார்கள் என்றுதான் தோன்றுகிறது. எந்தப் பெயர் பொருத்தமானதாகவும் சட்டென்று கவரக்கூடியதாகவும் இருக்குமோ அதை வைக்கிறார்கள்.

எச்சூழ்நிலையிலும் தமிழில் மட்டுமே பெயர் வைப்போம் என்கிறவர்களை மெச்சும் நேரத்தில் தமிழில் படத்திற்குப் பெயர் வைக்காதவர்களைத் தமிழுணர்வு அற்றவர்களாக சிலர் அறிவிக்க முயல்வதை ஏற்கமுடியவில்லை. தமிழ்ப்படங்களுக்குத் தமிழ்ப்பெயர் வைப்பதையும் தமிழுணர்வையும் முடிச்சு போடுவது வேடிக்கையானது. தமிழுணர்வைத் தமிழ்ப்படங்களில், அதுவும் “நியூ” மாதிரியான தமிழ்ப்படங்களுக்குத் தமிழில் ஏன்பெயர் வைக்கவில்லை என்று வாதம் செய்வது ஒரு வகையில் தமிழ் எதிர் உணர்வு. இன்னும்சொல்லப்போனால் “நியூ” மாதிரியான படங்களுக்குத் தமிழில் பெயர் வைக்காததை, தமிழில் பெயர் வைப்பதைக் கட்டாயமாக்க முயல்பவர்கள் பாராட்டவேண்டுமென்பேன்.

சேரனுக்கு வருவோம். சேரன் “டூரிங் டாக்கீஸ்” என்று படத்திற்குப் பெயர் வைப்பதில் என்னளவில் எந்தவிதமான எதிர்ப்புமில்லை. “டூரிங் டாக்கீஸ்” நல்ல பெயர்; சட்டென்று மனதைக் கவரும், மனதில் நிற்கும், பழைய நினைவுகளைக் கிளறிவிடும் பெயர்தான். ஆனால் துபாயில் அப்படிச் சொல்லிவிட்டு, அதை மறந்துவிட்டு அவர் மீண்டும் ஆங்கிலத்தில் பெயர் வைப்பதை எப்படி ஏற்பது? குறைந்தபட்சம் துபாயிலேயே தன்னிலையை விளக்கியிருக்கவேண்டும். “ஆட்டோகிரா·ப் படத்துக்கு நினைவேடுன்னு பேர்வெச்சா நீங்க மட்டும்தான் பார்ப்பீங்க” என்று ஆசி·பிடம் சொல்லும்போதே “உங்களைச் சந்தித்திருந்தால் அந்தப் பெயர் வைத்திருக்கமாட்டேன்” என்று சொல்வதைத் தவிர்த்திருக்கவேண்டும். அவர் பேச்சுவாக்கில் சொன்னாரா, சீரியஸாகச் சொன்னாரா என்பது ஆசி·ப்பிற்கே வெளிச்சம்.

தமிழ்ப்படங்களுக்குத் தமிழிலிலேயே பெயர் வைப்பது நல்லது. அதே சமயம் ஆங்கிலத்தில் பெயர் வைப்பது தமிழ்த்துரோகம்; கடுங்குற்றம் என்பதை என்னால் ஏற்கமுடியாது. ஆனால் அதைப் பாவமென்றோ தவறென்றோ ஒப்புக்கொள்கிறவர்கள் மீண்டும் ஆங்கிலப்பெயரை வைக்காமல் இருக்கவேண்டும்.

Share

ஆய்த எழுத்து – ஒரு விமர்சனம்


எடுத்த எடுப்பில் மாதவன் சூர்யாவைச் சுட பரபரப்புத் தொற்றிக்கொள்கிறது. அந்தப் பரபரப்பை விட்டுவிடாமல் தொடர்ந்து கொண்டு செல்கிறார் மணிரத்னம் இடைவேளை வரையில். வெவ்வேறு வாழ்க்கைத் தளங்கள், வெவ்வேறு பிரச்சனைகள், வெவ்வேறு இலக்குகளுடன் மூன்று இளைஞர்கள்.

மொட்டைத் தலையுடன் அடியாளாக, அதேசமயம் உள்ளுக்குள் ‘பெரியாளாக வேண்டும்’ கனவுடன் மாதவன். மாதவனின் நடிப்பும் டயலாக் டெலிவரியும் அசத்தல். கிட்டத்தட்ட நெகடிவ் கேரக்டர். துணிச்சலாகச் செய்திருக்கிறார் மாதவன். மூன்று நடிகர்களில் மாதவன் முந்துகிறார். அரசியலில் நல்லவர்கள் இறங்க வேண்டும் என்ற லட்சியத்துடன் சூர்யா. கூடவே காதல். பல தடைகளை எதிர்த்து, ச்¢த்தார்த்தும் கைகோர்க்க, மாதவனை முறியடித்து, பேண்ட் ஷர்ட்டுடன் சட்டசபைக்குள் செல்ல.. கொட்டாவி.

படத்தின் ஆரம்ப கட்டக் காட்சிகளில் இருக்கும் விறுவிறுப்பு இடைவேளை வரை தொடர்வது படத்தின் பெரிய பலம். இடைவேளைக்குப் பின் வரும் சித்தார்த்- த்ரிஷா லாலிபாப் காதல் படத்தின் மிகப்பெரிய பலவீனம். சூர்யா மாதவன் காட்சிகளில் ஒன்றுக்கொன்று இருக்கும் தொடர்பு சித்தார்த்தின் காட்சிகளில் இல்லாமல் போனது இன்னொரு ஸ்பீட் ப்ரேக்கர். சிவகாசி மாப்பிள்ளை என்று த்ரிஷா சொல்லும் காட்சிகளெல்லாம் பொறுமையைச் சோதிக்கின்றன. தேவையே இல்லாமல் சூர்யா- ஈஷா தியோல் காதல். ஈஷோ தியால் “நடிப்பு கிலோ எவ்வளவு ரூபாய்?” என்கிறார். த்ரிஷா, ஈஷோ தியோல் இருவரும் நம் பொறுமையைச் சோதிக்கும்போது ஆறுதல் அளிப்பது மீரா ஜாஸ்மினின் அழகும் நடிப்பும். அசத்தல் மீரா ஜாஸ்மின்.

படத்தின் ஆச்சரியம் பாரதிராஜா. அவரும் சூர்யாவும் பேசிக்கொள்ளும் காட்சிகள் படத்தின் ஹைலைட். பாரதிராஜாவுக்கு இன்னும் அதிக வாய்ப்புக் கொடுத்திருக்கலாம்.

ஏ.ஆர்.ரகுமான். படத்தில் ஒரே ஒரு பாடல் மட்டுமே வந்தது போன்ற பிரமை. மற்றப் பாடல்கள் வருகின்றன, போகின்றன. ஒன்றும் மனதில் நிற்பதில்லை. பாடலைத் தனியே போட்டு நூறு முறை கேட்டுவிட்டுப் படத்திற்குப் போகவேண்டும் என்பார்கள் ஏ.ஆர்.ரகுமான் இரசிகர்கள். பின்னணி இசை சுத்த மோசம். (பாரதிராஜாவும் மாதவனும் கடைசியில் பேசிக்கொள்ளும் காட்சி நீங்கலாக) பாடலின் ஹம்மிங்கையோ இசையையோ போட்டு படம் முழுதும் ஒப்பேற்றி விடுகிறார். பின்னணி இசை பிரவீன்மணி என்கிறார்கள். எழுத்துப் போடும்போது அப்படிக் காட்டவில்லை.

சுஜாதா நீண்ட நாள்களுக்குப் பிறகு பளிச். பல வசனங்கள் நல்ல கைதட்டைப் பெறுகின்றன.

மூன்று இளைஞர்களின் வாழ்க்கையைத் தனித்தனியாகக் குழப்பமில்லாமல் காண்பிப்பதில் வென்ற மணிரத்னம் படத்தின் டெம்ப்போவை இழுத்துப் பிடிப்பதில் சறுக்கியிருக்கிறார். சித்தார்த்- த்ரிஷா காதல் படத்தின் சீரியஸ்தன்மையை உடைக்கிறது. மாதவன் கேரக்டரில் கடைசியில் குழப்பம்தான் மிஞ்சுகிறது. சூர்யா சொன்னதும் கல்லூரி மாணவர்கள் படைபோல் பின்னால் வருவதெல்லாம் சுத்தப் பூச்சுற்றல். சித்தார்த் திடீரென அரசியலுக்கு வந்து சூர்யாவுக்குத் தோள் கொடுக்கும் காட்சியும் த்ரிஷா மீண்டும் சித்தார்த்திடமே வந்து சிவகாசி மாப்பிள்ளை ட்ரெயின் ஏத்திவிட்டார் என்று சொல்வதும் இது மணிரத்னம் படமா என்று சந்தேகம் வரும் நேரங்களில் சில.

ஆய்த எழுத்து – கொஞ்சம் எழுத்துப்பிழை!

===

ஒரு முக்கியமான கேள்வி:

மாதவன் ஜெயிலிலிருந்து வெளிவரும்போது போலீஸ்காரர் அவரிடம் அவரது பணத்தை ஒப்படைக்கிறார். ‘பத்துப் பைசா குறையுதே’ என்று மாதவன் சொல்லவும் போலீஸ் பத்துப் பைசாவைத் தேடித் தருகிறார். (கைதிகளோட பழகிப்பழகி நகைச்சுவை உணர்ச்சியே இல்லாமப் போச்சோ என்கிறார் மாதவன். சுஜாதா பஞ்ச்) பத்துப் பைசாதான் செல்லாதே.. அப்புறம் எப்படி???

Share

சேரனின் "ஆட்டோகிராஃப்" – ஒரு விமர்சனம்


தமிழ்த்திரையில் நம்பிக்கை அளிக்கும் இயக்குநர்களில் சேரனும் ஒருவர். இந்தப் படத்திலும் அதை நிரூபித்திருக்கிறார். எல்லாருக்கும் ஏற்பட்டிருக்கும் அனுபவம் படமாக்கப்பட்டுள்ளது. சிறப்பாகவே படமாக்கப்பட்டுள்ளது.

பத்தாவது படிக்கும்போது ஏற்படும் ஈர்ப்பு படமாக்கப்பட்டிருக்கும் விதம் கவிதை மாதிரி இருக்கிறது. அந்தச் சிறுவனும் அந்தப் பெண்ணும் பேசிக்கொள்ளும் விதம் படு யதார்த்தம்.

கேரளச்சூழலில் இரண்டாவது பெண்ணைச் சந்திக்கிறார். காதல் மலர்கிறது. அதைப் படமாக்கியவிதமும் வெகு இயல்பாகவும் நேர்த்தியாகவும் இருக்கிறது. இதுவரை எந்தவொரு தமிழ்ப்படமும் இத்தனை நல்ல மலையாளம் பேசி படமாக்கப்படவில்லை. மலபார் போலீஸ் படத்தைப் பார்த்த மலையாளிகள் சத்யராஜின் மீது இன்னும் வன்மமாகத்தான் இருக்கிறார்கள். 🙂

“அந்த ஏழு நாள்களில்” வரும் மலையாளம் கொஞ்சம் தேவலாம் என்றாலும் அதுவும் தரமான மலையாளமில்லை. அலைபாயுதேவில் வரும் அழகம்பெருமாளும் நித்யாவும் தரமான மலையாளம் பேசினார்களென்றாலும் மிககுறைவாகத்தான் பேசினார்கள். ஆட்டோகிரா·பில் மட்டுமே மலையாளம் சரியாகக் கையாளப்பட்டிருக்கிறது.

முதலிரண்டு பெண்கள் வரும் காட்சிகளின் நேர்த்தியை மூன்றாவது பெண் (ஸ்நேகா) வரும் காட்சியில் கோட்டை விட்டிருக்கிறார் இயக்குநர். முதலிரண்டு பெண்கள் சம்பந்தப்பட்ட காட்சிகள் எத்தனை இயல்போ எத்தனை யதார்த்தமோ அத்தனைக்கு அத்தனை ஸ்னேகா வரும் காட்சிகள் முழுவதும் செயற்கைத்தனம்.

வித்தியாசமாக வேலை கேட்கிறோம் என்று சொல்லி, அந்த முயற்சியில் வேலை கிடைத்தது என்று சொல்லும்போது படத்தின் யதார்த்தம் தொலைந்துபோக ஆரம்பிக்கிறது. சேரன் ஸ்நேகாவைச் சந்திக்கும் காட்சிகளிலேயே ஸ்னேகா தைரியசாலியாக இருப்பதுபோலத்தான் தோன்றுகிறது. ஆனால் திடீரென்று ஒரு காட்சியில் “முன்னல்லாம் இப்படி இல்ல. ரொம்ப கோழை. இப்ப ரொம்ப தைரியமா இருக்கேன்னா அதுக்குக்காரணம் friedship” என்று டயலாக் அடிக்கும்போது சிரிப்புதான் வருகிறது. ஸ்னேகாவிற்குப் பின் இரண்டு பெரிய சோகம் இருப்பதைக் காண்பிக்கிறார்கள். ஒன்று அவர் ஏமாற்றப்பட்டது; இன்னொன்று அவரது தாயின் நிலை. அப்படிப்பட்ட தாய் இறந்தும் அவர் அதை மறைத்து சேரனின் வெற்றிக்காக முயல்வதும், அதில் சேரன் வெற்றி பெறுவதும் பின்னர் அதை அறிந்த சேரன் “ஏண்டா ஏன்” என்று கேட்கும்போது friendship என்று பதில் சொல்லும்போது இது சேரன் படமா “அக்மார்க் விக்ரமன் படமா” என்ற சந்தேகம் எழுவதைத் தவிர்க்கமுடியவில்லை.

படத்தின் கவிதைத்துவமான காட்சிகள் பத்தாவது படிக்கும்போது காட்டப்படும் காட்சிகளும் கேரளக் களத்தில் வரும் காட்சிகளும். இவற்றிலும் சில இடங்களில் சறுக்கியிருக்கிறார் சேரன்.

பத்தாவது படிக்கும் சிறுவனுக்கு சேரனே குரல் கொடுத்திருக்கிறார் (என நினைக்கிறேன்). அந்தக் குரல் மிகுந்த முதிர்ச்சியோடு இருப்பதால் அந்தச் சிறுவனை நம்மிடமிருந்து கொஞ்சம் அந்நியப்படுத்தி விடுகிறது.

கேரளக் காட்சிகளில் வரும் டூயட் பாட்டு, ஆதாம் ஏவாளாகக் கற்பனை செய்து பார்ப்பது – அபத்தமான காட்சிகள்.

படத்தின் அடுத்த மிகப்பெரிய குறை பாடலும் பின்னணி இசையும். ஒரு நல்ல படத்திற்கு, கொஞ்சம் வித்தியாசமான முயற்சிக்கு சையமைக்கிறோம் என்கிற எண்ணம் பரத்வாஜுக்கும் சபேஷ்-முரளிக்கும் கொஞ்சம் கூட இருந்ததாகத் தெரியவில்லை. ஞாபகம் வருதே பாடல்தான் நல்ல பாடல் என்று சொல்லவேண்டிய துர்பாக்கிய நிலை.

நடிகர் சேரன் இனி இயக்குநராக மட்டும் இருத்தல் அவருக்கும் நமக்கும் நல்லது. காட்சி நமக்குத் தரவேண்டிய சோகத்தைத் தரவிடாமல் நடிப்பில் கொண்டு வர முயற்சித்து தரையைப் பார்த்து சோகப்பட்டு அவர் நடிக்க யத்தனிக்கும் விதம் ஸ்டீரியோ டைப்பிக்காக அமைந்துவிட்டது. அவர் நிறுத்திக்கொள்ளுதல் நலம்.

லதிகா (கேரளாவில் வரும் காதலிக்கதாபாத்திரத்தின் பெயர். நடித்திருப்பவர் கோபிகா) விதவையாகக் காட்டப்படும் காட்சி எதிர்பார்த்த ஒன்று. ஆனாலும் அதை சாமர்த்தியமாகப் பயன்படுத்திக்கொண்டிருக்கிறார் இயக்குநர் சேரன்.

இவற்றையெல்லாம் மறக்கடிக்கும் அளவிற்குப் படத்தை உயரத் தூக்கி நிறுத்துகிறது படத்தின் உச்ச கட்ச காட்சிகள். கல்யாணம் நடக்கப்போகிறது என்று தெளிவாகத் தெரிந்தும் சேரன் தனக்கு வரப்போகும் மனைவியை மனதளவில் ஏற்கத் தயாராகும் காட்சிகளைக் காட்டும் விதம் படு அசத்தல். புதுப்பெண் சொன்னதும் தாடியை எடுப்பதும், புகைப்படம் எடுக்கும்போது தோளில் கையைப் போட்டுக்கொள்வதும் ஒவ்வொருத்தராக வந்து புகைப்படம் எடுத்துக்கொள்வதும் படத்தின் ஒட்டுமொத்த இனிய நினைவுகளைக் கண்முன் கொண்டுவந்துவிடுகிறது. அதுமட்டுமில்லாமல், மூன்று பெண்களுமில்லாமல் நாலாவது ஒரு பெண்ணைத் திருமணம் செய்துகொள்வதாகக் காண்பிக்குமிடத்தில் இயக்குநர் சேரன் ஜெயிக்கிறார்.

படத்தில் நான் மிகவும் இரசித்த காட்சி என்றால் பத்தாவது படித்த போது விருப்பப் பட்ட பெண்ணைத் தன் திருமணத்திற்கு அழைக்கச் செல்லும் காட்சிகள். அவளது மகனின் பெயர் செந்தில் என்றதும் “உம் பேரு என்னப்பா” என்று கூட வந்த நண்பர் கேட்க “சுரேஷ்” என்று சொல்லவும், “பாத்தியா உனக்கு முன்னாடியே ஒருத்தன் இருந்திருக்கான்” என்னும்போது தியேட்டரே அலறுகிறது. (அப்போது சேரன் அந்த நண்பரை அறைவது கூட சரியான இயக்கம் இல்லை என்றுதான் சொல்வேன். பன்னிரெண்டு வருடங்களுக்குப் பின்பு அந்த கமெண்ட்டை யார் கேட்டாலும் சிரிக்கத்தான் செய்வார்கள். சேரன் செந்திலின் கதாபாத்திரத்தை மிகுந்த உணர்ச்சிபூர்வமாகக் காட்ட அப்படி கையாண்டார் போல!) அதைத் தொடர்ந்த காட்சிகள் எல்லாமே வெகு இயல்பாகப் படமாக்கப்பட்டிருக்கிறது.

தமிழில் நல்ல படங்கள் வருகின்ற சீசன். அதில் ஆட்டோகிரா·ப்-ம் ஒன்று.

Share

பாரதிராஜாவின் "கண்களால் கைது செய்" – ஒரு விமர்சனம்


“என் இனிய தமிழ் மக்களே!” என்று ஆரம்பித்து பாரதிராஜாவிடமிருந்து மீண்டுமொரு சுமாரான (அறுவை என்று மொழிபெயர்த்துக்கொள்ளவும்) திரைப்படம். பாரதிராஜா படம் மாதிரியே இல்லை என்ற ஒன்று மட்டும்தான் உண்மை. வழக்கமான கிராமத்தைத் தேடினால் கிடைக்காது. முழுக்க முழுக்க பணக்காரமயம். பல விஷயங்களை ஒரே திரைப்படத்தில் அமுக்கி வைத்தது போலத் தோன்றுகிறது. பெரும் பணக்காரனொருவனுக்கு கண்ணில் படும் அவனைக் கவர்ந்த பொருள்களைத் திருடும் வியாதி, கூடவே கிட்டத்தட்ட சைகோ. முதல் வியாதியை வைத்து முதல் பாதி. இரண்டாவதை வைத்து இரண்டாவது பாதி. இரண்டுக்கும் முடிச்சுப் போட ஓர் ஒருதலைக்காதல்.

சிண்ட்ரல்லாவாக தன் காதலியைப் பார்க்கும் ஒருவன், அவள் தன்னை விரும்பாதபோதும் தொடர்ந்து காதலிக்கிறான். காரணம் சிண்ட்ரல்லா அவனை வெறுக்கமாட்டாள் என்று மிக உறுதியாக நம்புகிறான். குணா அபிராமி மாதிரி. சிவப்புரோஜாக்கள், ஆளவந்தான் வாசனை லேசாக வீசுவது போல் தோன்றும் கதை. இதையெல்லாம் கொண்டு வருவதற்காகவே சொருகப்பட்ட மாதிரி வைரம் தொலையும் முதல் கதை. எல்லாவற்றையும் எப்படியாவது இணைத்துத் தைத்துவிடுவதில் மும்முரம் காட்டிய இயக்குநர் படம் பார்ப்பவர்களை மறந்துவிட்டார்.

ஆளை விடுங்கடா சாமி என்று ஓடாமல் உட்கார வைத்த விஷயங்கள் இரண்டு.

ஒன்று ஏ.ஆர்.ரஹ்மானின் இசை. இன்னொன்று கண்ணனின் ஒளிப்பதிவு.

பாரதிராஜா படம் மாதிரி இல்லை என்று சொல்ல வைத்தது இந்த இரண்டும்தான். கண்ணனின் ஒளிப்பதிவு ஆங்கிலப்படம் பார்ப்பது போன்ற ஒரு பிரமையை உருவாக்கி விடுகிறது. ஒளிப்பதிவின் கோணங்களும் தரமும் அசத்தல்.

ஏ.ஆர்.ரஹ்மானின் இசையில் என்னுயிர்த்தோழியே பாடல் இந்த வருடத்தின் மிகச்சிறந்த பாடல்களுள் ஒன்றாக அமையலாம். அனார்கலி பாடலும் நன்றாக இருக்கிறது. மற்றப் படங்களைப் போலல்லாமல் பின்னணி இசையிலும் கவனம் செலுத்தியிருப்பதை உணர முடிகிறது.

சுஜாதா வசனம் எழுதியிருக்கிறார். கதாநாயகனை (வசீகரன் என நினைக்கிறேன்) நிருபர்கள் கேள்வி கேட்கும்போது சொல்லும் பதிலில் மட்டும் சுஜாதாவைப் பார்க்க முடிகிறது. மற்ற இடங்களில் அவரைத் தேட ஒரு லென்ஸ் வேண்டும்.

கதாநாயகன் தமிழைப் படுத்துகிறார். அவர் நடிக்க முயலும் போதெல்லாம் நமக்கு மூட்-அவுட் ஆகிறது.

இசையும் ஒளிப்பதிவும் கைதுசெய்துவிடுகிறது. என்னுயிர்த்தோழியே பாடலை எழுதியது யார் என்று தெரியவில்லை. அறிவுமதியா? (அறிவுமதியின் சாயல் இருக்கிறது பாட்டில்.)

பி.கு. #1: அருவிகள் மேலே நோக்கிப் பாய்கிறதே என்ற வரியில் அருவியை மேலே நோக்கிப் பாய வைத்து புளகாங்கிதத்தை ஏற்”படுத்துகிறார்” இயக்குநர்.

பி.கு. #2: ஒரு சில இடங்களில் ஆங்கிலத்தில் வசனம் வந்த அடுத்த விநாடியே தமிழிலும் சொல்லி, நாம் பார்ப்பது தமிழ்ப்படத்தைத்தான் என்று ஊர்ஜிதப்படுத்துகிறார்கள்.

பி.கு. #3: சுஜாதா அதிகம் பில்ட்-அப் கொடுத்துவிட்டார்.

Share

2003 Films

2003 முடிந்து 2004 பிறந்துவிட்டது.

இனிய புதுவருட வாழ்த்துகள்.

தமிழ்த்திரையுலகம் 2002 போல அல்லாமல் கொஞ்சம் நிம்மதிப்பெருமூச்சு விட்டிருக்கிறது. கடந்த ஆண்டை விட இந்த ஆண்டு மசாலா படங்கள் அதிக அளவில் (பெரிய வெற்றி முதல் நஷ்டமில்லை என்பது வரை) வென்றிருக்கின்றன. மசாலா படங்களிலிருந்து கொஞ்சம் விலகிச் செல்லும் பிதாமகன் மாதிரியான படமும் வென்றிருப்பது பாலா, சேரன் மாதிரியான நெறியாளர்களுக்குச் சந்தோஷத்தைச் சந்திருக்கிறது. இதேமாதிரி சில வரவேற்கத்தக்க முயற்சிகளை அவர்கள் மேலும் எடுக்கக்கூடும்.

காதல்கொண்டேன் படத்தில் பணிபுரிந்தவர்களில் வயது முதிர்ந்தவரின் வயது 31. இந்தச் செய்தியைப் படித்தபோது எனக்குள் எழுத்த ஆச்சரியமும் சந்தோஷமும் அளவிடமுடியாதது. இளைஞர்களின் பெரிய வெற்றி காதல்கொண்டேன்.

கன்னட நாவலை ஜமீலாவாக எடுத்தார் பொன்வண்ணன். நதிக்கரையினிலே என்று பெயர்மாறித் திரைக்கு வந்தது. தலாக்கில் உள்ள சிக்கல்களை மையமாக வைத்து எடுக்கப்பட்டத் திரைப்படம். கதை மட்டுமே படத்தின் பலம். நடிகர்கள் தேர்வு, திரைக்கதை, இசை, ஒளிப்பதிவு என எதுவுமே ஒரு கலைப்படத்திற்கான நேர்த்தியுடனும் தரத்துடனும் இல்லாதது மிகப்பெரிய பலவீனம். ஆனாலும் பொன்வண்ணன் பாராட்டப்பவேண்டியவர்தாம்.

ஊருக்கு நூறு பேர், ஒருத்தி போன்ற படங்கள் இங்கே காணக்கிடைக்கவில்லை. இவையும் நாவல்களிலிருந்து திரைக்கு வந்தவை.

2003ல் வெளியான படங்களில் என் இரசனைத் தேர்வுப்பட்டியல்

5. பார்த்திபன் கனவு

4. காதல் கொண்டேன்

3. பாறை

2. அன்பே சிவம்

1. பிதாமகன்

பாடல்கள்

18. தீராதது காதல் தீராதது (சேனா)

17. தவமின்றி கிடைத்த வரமே (அன்பு)

16. அவள் யாரவள் அழகானவள் (அன்பு)

15. இதுதானா (சாமி)

14. வயசுக்காரா வயசுக்காரா (புதிய கீதை)

13. ஒன்றா ரெண்டா ஆசைகள் (காக்க காக்க)

12. நீயா பேசியது என் அன்பே நீயா பேசியது (திருமலை)

11. ஆலங்குயில் (பார்த்திபன் கனவு)

10. மினிமினிப்பார்வைகள் (ஜூலி கணபதி)

09. இனிய நதி இளைய நதி (மனசெல்லாம்)

08. அலெ அலெ (பாய்ஸ்)

07. என்னைக் கொஞ்சம் மாற்றி (காக்க காக்க)

06.கனா கண்டேனடி (பார்த்திபன் கனவு)

05. பிறையே பிறையே (பிதாமகன்)

04. எனக்குப் பிடித்த பாடல் (ஜூலி கணபதி)

03. உதயா உதயா உளறுகிறேன் (உதயா)

02.பூவாசம் புறப்படும் (அன்பே சிவம்)

01. இளங்காத்து வீசுதே (பிதாமகன்)

நடிகர்கள்:

5. விஜய்

4. விக்ரம்

3. கமல்

2. சூர்யா

1. மாதவன்

நான் பார்த்ததில் “ஏண்டா பார்த்தோம்” என்று வயிற்றெரிச்சலைக் கொட்டிக்கொண்ட படங்கள்

08. புதிய கீதை

07. சேனா

06. விசில்

05. அலை

04. ஈர நிலம்

03. அலாவுதீன்

02. ஆஞ்சநேயா

01. பாப்கார்ன்

பிடித்த பாடலாசிரியர்: வைரமுத்து (அன்பேசிவம்)

நடிகைகள்

02. சரிதா (ஜூலி கணபதி)

01. ரம்யாகிருஷ்ணன் (பாறை)

(என் புருசன் எதிர்வீட்டுப்பொண்ணு என்று ஒரு படம் வெளியாகியிருக்கிறது. அதைப் பார்க்காத்தால் அதைப் பற்றிக் கருத்துச் சொல்ல முடியவில்லை!)

***

Share

இளையராஜா


இளையராஜா

–ஹரன் பிரசன்னா

எப்போது எப்படியென்றெல்லாம் சொல்லமுடியாத பிணைப்பு அது ராஜாவின் பாடல்களுடன் எனக்கு ஏற்பட்டது. என் வீட்டில், உயர்நிலை வகுப்பில் படிக்கும்போது புத்தகம் படிப்பது என்ற பழக்கம் மிகக்கடுமையாகத் தடைசெய்யப்பட்டிருந்தது. அதில் கவனம் வந்தால் படிப்பில் கவனம் போய்விடும் என்பது அவர்கள் வாதம். ஒரே பொழுதுபோக்கு வானொலி கேட்பது. வரப்பிரசாதமாய் சிலோன் வானொலி. என் அம்மாவும் அக்காவும் பொங்கும் பூங்குழல் ஆரம்பித்து தேனருவி, புத்தம் புதியவை எனத் தொடர்ந்து கேட்டுக்கொண்டே இருப்பார்கள். பத்து மணிக்குத்தான் வானொலி தன் வாயை மூடும். காதில் விழுந்து நான் முயலாமலேயே மனதிற்குள் சென்றுவிட்ட பாடல்கள் அதிகம். இன்று நினைத்தாலும் பழைய நினைவுகளை அப்படியே கொண்டு வந்து கொட்டி, துக்கத்தில் தொண்டையை அடைத்துவிடும் பாடல்கள் எத்தனையோ உண்டு. கிட்டத்தட்ட எல்லாமே ராஜாவின் பாடல்கள்.

யார் இசையமைப்பாளர் என்று பார்க்கத்தொடங்கியதெல்லாம் பதினோறாம் வகுப்பு வந்த பின்புதான். தொடர்ச்சியாக வரும் படங்கள் எல்லாவற்றிலும் பாடல்கள் மட்டும் சோடை போகாத ஆச்சரியம் ராஜாவின் சாதனை. 1987 ல் ஐம்பதுக்கும் மேற்பட்ட படங்கள். ஏனோ தானோ என்றெல்லாம் இல்லாமல் சாதனைப் படங்களும் அந்த வருடத்தில் இருக்கும். மெல்ல மெல்ல ராஜாவின் திறமை என்னுள் பெரிய ஆச்சரியத்தையும் பிரமிப்பையும் தரத்தொடங்கியது. டப்பாங்குத்துப் பாடல்களில் கூட இனிமை இருந்தது. சோகப்பாடல் கேட்டால் சோகம் வந்து அப்பிக்கொண்டது. திரையுலகின் மிகப்பெரிய ஆச்சரியமே சிவாஜிதான் என்ற எனது எண்ணம் கொஞ்சம் உடைந்து போனது ராஜாவால்தான்.

எந்தப் பாடல் கேட்டாலும் ஏதேனும் ஒரு நொடியில் ராஜா நினைவுக்கு வராமல் போனதே இல்லை. சினிமா எக்ஸ்பிரஸ் கையில் கிடைத்தால் புதிய படங்களின் வரவு கண்ணில் பட்டால் நாயகன் யாரென்று பார்க்காமல் இசை யாரென்று பார்க்க ஆரம்பித்தேன். ராஜாவுக்கும் வைரமுத்துவுக்கும் சண்டை என்றறிந்த பின்னால் ராஜா இசையமைக்கும் படங்களில் யார் பாடல்கள் எழுதுகிறார்கள் என்று பார்க்க ஆரம்பித்தேன். ராஜா பற்றிய சிறிய குறிப்புகளைக் கூடத் தேடித் தேடிப் படித்தேன். ராஜாவைப் புகழ்ந்தவர்கள் எல்லாம் திறமைசாலிகளாகப் பட்டார்கள் எனக்கு.

கொஞ்சம் எதிர்பார்ப்புள்ள படத்திற்கு ராஜா இசையமைத்து பாடல்கள் சோடை போனதாக சரித்திரமே இல்லை என்றெல்லாம் நினைத்துக்கொண்டேன். திடீரென்று தோன்றும், ராஜாவை கொஞ்சம் அளவிற்கு அதிகமாய் தூக்கி வைக்கிறோமோ என்று. ஆனால் காதில் கேட்கும் ஏதோவொரு பாடலில் லயிக்கும்போது அது ராஜா என்று தெரியும்போது, தோன்றியதெல்லாம் மறந்துபோய் மீண்டும் ராஜா ஜெபம் விஸ்வரூபம் எடுக்கும். இன்று வரை இது மாறவில்லை.

ராஜா இசையமைத்த சில பாடல்கள் வேறு யாராலும் இசையமைக்க முடியாதோ என்று இன்றும்
தோன்றுவதுண்டு. அவற்றைப் பட்டியலிடுதல் மிகச்சிரமமான காரியம். யாருக்கு இசையமைக்கிறோம், என்ன தேவை என்பதன் மிகச்சரியான புரிதல் ராஜாவிடம் இருந்தது. (இதில் ஏ.ர். ரகுமானுக்கான கொள்கைகள் வேறு என்பது என் கணிப்பு). புதிய முயற்சிகள் எடுப்பதில் ராஜா தயங்கியதே இல்லை என்ற போதும் பழையனவற்றையும் தொடர்ந்தார்.

இசையறிவு எனக்கில்லை. நான் சொல்வதெல்லாம் ஒரு சாமான்ய – திரையிசையை அளவிற்கு மீறி இரசிக்கும் – இரசிகனின் கண்ணோட்டம்தான். ஆனாலும் நிறைய பெரிய கர்நாடக இசை வல்லுனர்கள் ராஜாவின் இசையைப் புகழ்ந்திருக்கிறார்கள். செம்மங்குடி புகழவேண்டுமானால் திறமை இருந்தால் மட்டுமே முடியும். காரணம் செம்மங்குடிக்கு திரையிசை பாடும் ஆசையில்லை.

பாடலுக்கு மட்டும் கவனம் செலுத்தினோம் என்றில்லாமல் பின்னணி இசையில் புதிய பரிமாணத்தைக் காட்டியவர் ராஜா. பின்னணி இதுவரை யாருமே தொடாத உயரத்தை மிக எளிதாய் தாண்டியவர் அவர். ஒரு திரைப்படம் உணர்வு ரீதியாய் மனதைத் தாக்கவேண்டுமானால் மனதுள் தங்கவேண்டுமானால் பின்னணி இசையினால் முடியும் என்று நிரூபித்துக்காட்டினார். தமிழ்த்திரையுலகின் மிகச்சிறந்த இயக்குநர் என்று நான் கருதும் மகேந்திரன், பாரதிராஜா, பாலுமகேந்திரா, மணிரத்னம் போன்ற சிறந்த இயக்குநர்களின் வெற்றியில் ராஜாவிற்கும் பங்கிருக்கிறது. பாடல் வெற்றிக்காய் இதைச் சொல்லவில்லை. அவர்களின் படங்களில் அவர்கள் சொல்ல வந்த விஷயத்தை மக்களுக்குக் கொண்டு சென்றதில் ராஜாவின் இசைக்குப் பங்கிருப்பதால் சொல்கிறேன். பதினாறு வயதினிலே படம் நம் மண்ணின் நிஜ மனிதர்களை திரையில் உலவவிட்டபோது அதற்கு ஏற்றார்போல் கைகோர்த்து கூட நடந்தது படத்தின் பின்னணி இசையும் பாடல்களும். சிகப்பு ரோஜாக்கள் என்ற புதிய முயற்சி வந்தபோது இசையும் புதியதாய் இருந்தது. திரைப்படம் என்பது நீட்டி முழக்குதல் அல்ல; யதார்த்தம்தான் என்று மகேந்திரன் முள்ளும் மலரும் சொன்னபோது பல இடங்களில் அமைதி காத்து நிமிர வேண்டிய இடங்களில் நிமிர்ந்து காவிய முயற்சிக்குத் துணை நின்றது இளையராஜாவின் இசை.

இசை என்பது இரண்டு அமைதியான கணங்களுக்கு இடையே வரும் ஒலி மட்டும் அல்ல, இரண்டு ஒலிகளுக்கு இடையே வரும் அமைதியும்தான் என்ற சித்தாந்தத்தை மெய்ப்பித்துகாட்டியது அவரது இசை. என்ன பெயரென்றே தெரியாத படங்கள் பலவற்றின் பாடல்கள் மட்டும் ராஜாவின் தனித்துவம் காட்டி நிற்கும். வெறும் தொழில் என்று செய்திருந்தால் இது சாத்தியமாயிருக்காது. தொழிலும் சுவாசமும் இசை என்றிருந்திருந்தால் மட்டுமே இது சாத்தியமாயிருக்க வாய்ப்புண்டு.

ஹிட் பாடல்களைவிட ஹிட்டாகாத பாடல்கள் பல நல்ல பாடல்களாய்ப் போன துரதிர்ஷ்டம் எல்லா
இசையமைப்பாளர்களுக்கும் ஏற்படுவதுபோல ராஜாவிற்கும் ஏற்பட்டிருக்கிறது. னாலும் அந்தப் பாடல்களை இன்றும் கேட்கமுடிகிறது என்பதும் இரசிக்க முடிகிறது என்பதும் ஹிட்டை விட பாடலின் தரம் முக்கியமென்பதை உணர்த்தியிருக்கும்.

பிடித்த பாடல்கள் என்று பட்டியலிடுவது மிகக் கடினம். எனக்கு டப்பாங்குத்து முதல் சோகப்பாடல்கள் வரை, கர்நாட்டிக் முதல் ஹிந்துஸ்தானி வரை, எப்படி இருந்தாலும் அதனளவில் நன்றாய் இருந்தால் பிடிக்கும். அப்படி நான் இரசித்த எத்தனையோ பாடல்கள் பெரும்பாலானவை ராஜாவின் பாடல்கள்தாம். அதனால்தானோ என்னவோ உங்களுக்குப் பிடித்த பிரபலங்களைச் சொல்லுங்கள் என்று சொன்னால் இரண்டாவது இடம் ராஜாவிற்கு இருக்கும் அளவிற்கு அவரைப் பிடித்துப் போனது.

என்னால் இளையராஜாவின் திரையிசைப் பாடல்களைக் கேட்காமல் வாழ முடியுமா என்பது சந்தேகமே. எத்தனையோ சமயங்களில் மனம் மிகக்கனமாய் உணர்ந்தபோது சில பாடல்களைக் கேட்டு இலேசாய் உணர்ந்திருக்கிறேன். மிகச்சந்தோஷமாய் இருந்த கணங்களில் சில சோகப்பாடல்கள் கேட்டு சந்தோஷத்தை இழந்திருக்கிறேன். மனிதனின் மனநிலையில் ஒரு மாற்றத்தை (அதற்கு இசை மட்டுமே காரணமில்லை என்றறிவேன்) ஒரு திரைப்பாடல் உருவாக்குகிறதென்றால் அது அந்தப் பாடலுக்கு உயிர்கொடுத்த இசையமைப்பாளனால்தான் என்பது மறுக்க முடியாதது. இப்படிப் பல பாடல்களைக் கொடுத்தது ராஜாவின் சாதனை.

ராஜாவும் வைரமுத்துவும் பிரிந்ததால் யார் எப்படிக் கவலைப்பட்டார்கள் எனத் தெரியாது. நான் மிகவும் கவலைப்பட்டேன். (இன்றும் கவலைப்படுகிறேன்). இதனால் இருவருக்கும் தனித்தனியாக பெரிய பாதிப்பொன்றும் இல்லாமல் இருந்திருக்கலாம். ஆனால் நாம் இழந்தது அதிகம்.

வானம் என் விதானம்
இந்த பூமி சன்னிதானம்
பாதம் மீது மோதும்
ஆறு பாடும் சுப்ரபாதம்
காற்றின் தேசம் எங்கும்
எந்தன் கானம் சென்று தங்கும்
காற்றே நின்ற போதும்
எந்தன் ஆயுள் கோடி மாதம்
நானே நாதம்

என்ற வரிகளும்

என் சேலையில் வான் மின்னல்தான் வந்து நூலாகுமே
என் சோலையில் வேர் கூடப் பூக்கின்ற ஓர் காலமே

என்ற வரிகளும்

தோரண வாயிலில் பூரணப் பொற்குடம்
தோழிகளும் என்னைச் சூழ வலம் வருவேன்
வானவில்லை அங்குக் காணவில்லை என்று
மேகம் அலைந்திட தேகம் தனில் அணிவேன்

என்ற வரிகளும்

இலையாடை உடுத்தாதப் பூக்கள்
செடி மீது சிரிக்கின்ற நாள்கள்
படுக்கையில் பாம்பு நெளியுது
தலையணை நூறு கிழியுது

என்ற வரிகளும்

குளிக்கும் போது கூந்தலை
தனதோடையாக்கும் தேவதை
அலையில் மிதக்கும் மாதுளை
இவள் பிரம்மதேவன் சாதனை
தவங்கள் செய்யும் பூவினை
இன்று பறித்துச் செல்லும் காமனை
எதிர்த்து நின்றால் வேதனை
அம்புதொடுக்கும்போது நீ துணை
சோதனை

என்ற வரிகளும்

காத்திருந்தேன் அன்பே இனி காமனின் வீதியில் தேர்வருமோ
பூமகள் கன்னங்கள் இனி மாதுளை போல் நிறம் மாறிடுமோ
யிரம் நாணங்கள்; இந்த ஊமையின் மேனியில் ஸ்வரம் வருமா?
நீயரு பொன்வீணை நுனிவிரல் தொடுகையில் பல ஸ்வரமா?
பூவை நுகர்ந்தது முதல் முறையா?
வேதனை வேளையில் சோதனையா?
இது சரியா? இது முறையா?

என்ற வரிகளும் இன்னும் இது போன்ற பல வரிகளும் அதற்கேற்ற இசையும் தமிழகத் திரையிசையின் பொற்காலங்கள். இவற்றின் தொடர்ச்சிகளை நாம் இழந்தது இரு தனிமனிதர்களின் தனிமனித ளுமைகளின் மோதல்களால். என்ன சொல்ல? வேதனையைத் தவிர.

“இதுவரை நான்”-ல் வைரமுத்து இளையராஜாவைப் பற்றி எழுதும் போது இப்படி ஆரம்பிக்கிறார்.

“ஒரு நாள் நானும் நீயும் கடற்கரையில் ஒருவரை ஒருவர் துரத்தி விளையாடிக்கொண்டிருந்தோம். முடிவில் நீ என்னைப் பிடித்துவிட்டாய். இன்றும் ஓடிக்கொண்டிருக்கிறோம். ஆனால் எதிரெதிர்த் திசையில்.’ (நினைவிலிருந்து)

இந்த வரிகளைப் படித்த போது நானடைந்த சோகம் இன்னும் மனதில் அப்படியே இருக்கிறது. நட்பை இழத்தல் ஈடுசெய்யமுடியக்கூடிய இழப்பல்ல.

ராஜாவில் ஆரம்பித்து எப்படியோ முடியும் என் எண்ணங்களை அங்கீகரிப்பீர்களாக.

(இதில் நான் சொன்ன இளையராஜா பற்றிய என் எண்ணங்களில் இம்மியளவு கூட உயர்வுநவிற்சி இல்லை)

Share