ஹரன் பிரசன்னா

கேளாய் த்ரௌபதாய் என்ற ஆவணப் படம் – சஷிகாந்த் அனந்தசாரி இயக்கியது. இன்று எக்மோர் மியூசியம் தியேட்டரில் நடைபெறுவதாக அறிந்தேன். அதன் போஸ்டர் கவனத்தைக் கவரவும் இன்று செல்லலாம் என்று முடிவெடுத்தேன். அதன் ட்ரைலரை இணையத்தில் பார்த்தபோது அது கூடுதல் ஆர்வம் தருவதாக இருந்தது. மதியம் இரண்டு மணிக்கு நானும் மருதனும் சரியாக மியூசியம் தியேட்டரில் இருந்தோம்.

அப்போதுதான் அங்கே ப்ரொஜக்டரை அமைத்துக் கொண்டிருந்தார்கள். இயக்குநர் கொஞ்சம் டென்ஷனாக இருப்பதாகத் தெரிந்தது. இயக்குநர் கொண்டு வந்திருந்த பென் ட்ரைவில் எதோ பிரச்சினையோ என்னவோ. அவர் வைத்திருந்த கேசட்டும் ஓடவில்லை என்று நினைக்கிறேன். எப்படியோ லேப் டாப்பில் இருந்த வீடியோவை ப்ரொஜக்டரில் இணைத்து, கொஞ்சம் போராடி, ஒருவழியாக படத்தைச் சரியாகத் திரையில் தெரிய வைத்தார்கள்.

அடுத்து ஆடியோ! என்ன செய்தாலும் சத்தம் சரியாகக் கேட்கவில்லை. மொபைலில் இருக்கும் ‘உண்மை சொன்னால் நேசிப்பாயா’ பாடலை ஸ்பீக்கரில் இணைத்தால் மிகத் துல்லியமாகப் பாடுகிறது. ஆனால் டாக்குமெண்ட்ரியின் ஆடியோவை சரியாக அது ஒலிபரப்பவில்லை. லேப்டாப்பில் எதோ பிரச்சினை என நினைக்கிறேன். இப்படியே முக்கால் மணி நேரம் ஆகிவிட்டது. இயக்குநர் நொந்துபோய்விட்டார். என்னங்க இது ஒழுங்கா செக் பண்ணி கொண்டு வரமாட்டீங்களா என்று மியூசியத்தின் பொறுப்பாளர்களை அவருக்கே கேட்காத குரலில் கேட்டுக்கொண்டிருந்தார். எதோ ஒரு கேபிள் இல்லாததுதான் பிரச்சினை என்று ஒரு பொறுப்பாளர் கண்டுபிடித்தார்.

அதற்குள் இந்த வெளியீட்டைப் பார்க்க வந்திருந்த ஒருவர் சத்தம் போட ஆரம்பித்தார். நாட்டுப்புறக் கலைக்கு இவ்வளவுதான் மரியாதையா என்று கேட்டார். இயக்குநர், இது எதிர்பாராத பிரச்சினை என்று விளக்கினாலும், அதெல்லாம் மத்த எல்லாமே ஒழுங்கா நடக்குது, மலையாளம் ஹிந்தி பெங்காலி எல்லாம் பிரச்சினை இல்லை, எங்களுக்கு மட்டும் பிரச்சினையா என்றார். தான் (நாட்டுப்புறக் கலை நிகழ்த்தும்) அந்த கம்யூனிட்டியில் இருந்து வருவதாகவும் இது இந்திய அரசின் பிரச்சினை என்றும் சொன்னார். பொறுப்பற்ற தனம் என்றெல்லாம் சொன்னார். மீண்டும் எல்லாவற்றுக்கும் இந்திய அரசே காரணம் என்றார். ஆடியோவுடன் போராடிக்கொண்டிருந்த இளைஞர் பொறுமையாக, இதற்கும் இந்திய அரசுக்கும் தொடர்பில்லை, இது ஒரு டெக்னிகல் பிரச்சினை என்றார். அதெல்லாம் முடியாது என்று சொல்லிவிட்டார் அந்தக் கோபக்காரப் போராளி.

அத்துடன் நிறுத்தி இருக்கலாம். உண்மையில் அங்கே இருந்த அனைவருக்குமே இந்த ஆடியோ பிரச்சினை எரிச்சல் தருவாதகவே இருந்தது. ஒரு கூத்து தொடர்பான ஆவணப் படத்தைப் பார்க்கும் ஆர்வத்தையே சிதைத்துவிட்டது. மருதன் பேயறைந்தது போலவே உட்கார்ந்து இருந்தார். அந்நேரத்தில் அந்தப் போராளி, “சரி இதெல்லாம் போதும். யாரு டைரக்டர்? அவரை பேசச் சொல்லுங்க கேப்போம். லைட்ஸ் ஆன், மைக் ஆன்” என்று சொல்லவும், இயக்குநர் தானே அந்த டைரக்டர் என்று சொன்னார். உடனே போராளி, “ஆயிரம் வருஷத்துக்கு முன்னாடி நம்ம கலாசாரம் எப்படி இருந்தது தெரியுமா தெரியாதா? நீங்க எடுத்தா எப்படி இருக்கும்? அதுதான் இதுலயே தெரியுதே… அப்ப நாம ஆடி பாடி பறவித் திரிந்தோம். அதெல்லாம் இருக்கா?” என்றெல்லாம் சொல்லத் துவங்கினார். உடனே நான், “என்னங்க இது, அவர் பேச்சைக் கேக்காமலயே இப்படி பேசுறது சரியா?” என்று குரல் கொடுத்தேன். அதுதான் இவங்க பிரிபரேஷன்லயே தெரியுதே என்று சொல்லிவிட்டார்.

ஒருவழியாக லேப்டாப்பை மாற்றி திரையிடலைத் துவங்கினார்கள். இயக்குநர் வருத்தமும் மன்னிப்பும் தெரிவித்தார். ஆனாலும் ஆடியோ தெளிவாக இல்லை. கூத்துக் கலைஞர்கள் பாடும்போது பின்னால் ரயில் ஓடும் சத்தம், ஃபேன் ஓடும் சத்தம், ஏரோப்ளேன் ஓடும் சத்தம் என என்னவெல்லாமோ கேட்டது. இந்தியப் பாரம்பரியத்தைக் காட்டி மருதனை நைஸாக ஹிந்துத்துவம் பக்கம் லவட்டிக்கொண்டு வரலாம் என்று பார்த்தால், ஆடியோ தந்த எரிச்சல் நான் மருதனுடன் கம்யூனிஸம் பக்கம் போய்விடுவேன் என்ற அச்சம் முளைத்த நேரத்தில் மருதனும் நானும் வெளியேறினோம்.

பாவம் இயக்குநர். இந்த அநியாயத்தை மியூசியத்துக்காரர்கள் செய்திருக்கக்கூடாது. இது போன்ற திரையிடலுக்கு அதன் ஆடியோ ரொம்ப முக்கியம். இணையத்தில் ஹெட்ஃபோனில் கேட்டபோது கூத்துக் கலைஞர்களின் குரலில் ஈர்க்கப்பட்டே நான் இத்திரையிடலுக்குச் சென்றேன். அவசியமானதே சரியாக இல்லை என்றால் அதைத் தொடர்ந்து பார்த்து என்ன செய்வது என்று எண்ணித்தான் பார்க்காமல் வந்தேன்.

ஒரு கூட்டத்தை நடத்த ஏற்பாடு செய்து போராடி விளம்பரம் செய்து எல்லாரும் வந்து உட்கார்ந்திருக்கும்போது இது போன்ற பிரச்சினைகள் தரும் மன அழுத்தம் சொல்லமுடியாதது. எனக்கு இதில் சில அனுபவங்கள் இருக்கின்றன. அவையெல்லாம் நினைவுக்கு வந்தன. ஆனாலும் அங்கே உட்கார்ந்து பார்க்க முடியாத அளவுக்கு ஒலி இரைச்சலாக இருந்ததால் வெளியேறிவிட்டேன். மீண்டும் திரையிட்டால் பார்க்கவேண்டும்.

போர் வந்துவிட்டது. போரில் நீர் வற்றிவிட்டது.

சட்டையை ஒரு நாள் மட்டுமே அணிவேன் என்று ஜம்பம் காட்டாதீர்கள். அழுக்காகாத பட்சத்தில், குளிரூட்டப்பட்ட அறையில் இருக்கும்பட்சத்தில் ஒரு சட்டையை இரண்டு நாள் உபயோகிக்கலாம். அதற்காக உள்ளாடைகளையும் அப்படிச் செய்யலாம் என்று முடிவெடுக்காதீர்கள். கந்தையானாலும் கசக்கிக் கட்டு – இவற்றுக்கு மட்டும். (அபிராம் கருத்து: உள்ளாடை யாருக்கும் தெரியவா போது? என் பதில்: அப்ப நீ போட்டா என்ன போடாட்டா என்ன?)

தெருவுக்குத் தெரு மாநகராட்சி வைத்திருக்கும் கருப்புத் தொட்டிகளில் நீர் கிடைக்கும். முன்பெல்லாம் எப்போதுவேண்டுமானாலும் பிடித்துக்கொள்ளலாம். நீர்ப் பற்றாக்குறை அதிகரிக்க அதிகரிக்க ரேஷன் முறையில்தான் நீர் கிடைக்கும். கிடைக்கும் நீரைப் பிடித்து சமைக்கப் பயன்படுத்திக் கொள்ளுங்கள்.

குடி நீருக்காக ஆர்.ஓ வைத்திருந்தால், நீர்ப் பற்றாக்குறைச் சமயங்களில் அதைத் தவிர்த்து கேன் தண்ணீர் குடிக்க வாங்கலாம். கேன் தண்ணீரின் சுத்தம் மேல் அவநம்பிக்கை உண்டாகுமென்றால், ஆர் ஓ வெளித்தள்ளும் உப்பு நீரை வீணாக்காமல் கழிப்பறை உபயோகங்களுக்கு அல்லது துவைக்கப் பயன்படுத்தலாம். (இதை எப்போதுமே செய்யலாம், நாங்கள் செய்கிறோம்.)

மாநகராட்சி வண்டி மூலம் நீர் வாங்கினால் பணம் குறைவு. ஆனால் அதற்குச் சில நடைமுறைகள் உள்ளன. முதலில் நீங்கள் மாநகராட்சியில் பதிவு செய்திருக்கவேண்டும். பின்புதான் நீர் கிடைக்கும். போனில் அழைத்துப் பதிவு செய்வதற்குள் கிட்டத்தட்ட உயிர் போய்விடும். காலை 7 மணிக்கு அழைக்கவேண்டும். லைனே கிடைக்காது. கிடைத்தால் நீங்கள் எத்தனையாவது ஆள் என்பதைப் பொருத்தே நீர் சீக்கிரமோ தாமதமாகவோ கிடைக்கும். இல்லைன்னா சங்குதான். இப்போதெல்லாம் பதிவு செய்தால் சீக்கிரம் நீர் கிடைக்கலாம். இன்னும் வெயில் ஏற ஏற நிலத்தடி நீர் குறைய குறைய பதிவு செய்தும் நீர் கிடைக்க நான்கைந்து நாள் கூட ஆகலாம். பத்து பதினைந்து நாள்கள் ஆனதும் கூட உண்டு.

மாநகராட்சி வண்டி மூலம் நீர் வாங்க இணையம் மூலம் பதிவு செய்வது எளிது. இதுவும் சில சமயம் காலை வாரலாம் என்பதை மனதில் கொள்ளுங்கள்.

அதிக நேரம் குளித்தால் அழுக்கு நன்றாகப் போகும் என்பது ஒரு மாயை. 🙂 அதிக நேரம் குளிக்கப் பிடிக்கும் என்பது உண்மையாக இருக்கலாம். இருக்கும் ஒரு வாளி நீரை ஒரு நாள் முழுக்கக் குளிப்பது உங்கள் திறமை. ஆனால் குளிக்க ஒரு வாளி நீர்தான். (இடைக்குறிப்பு: இப்படி சென்னைல வாழணுமா என்று திருநெல்வேலி நாகர்கோவில்காரர்கள் ஓவர் சீன் போடாதீர்கள் என்பதை ஒரு எச்சரிக்கையாகவே சொல்கிறோம். ஏனென்றால், நாளை உங்களுக்கும் இதே கதிதான்.)

வெயில் காலங்களில் காலை மாலை இரண்டு வேளை குளிப்பேன் என்பதையெல்லாம் திருச்சி திருநெல்வேலியிலேயே கட்டி வைத்துவிட்டு சென்னை வண்டி ஏறுங்கள். சென்னையில் வெயில் காலங்களில் ஒரு நாளைக்கு ஒருவேளை குளிப்பதே பெரிய சாதனை என்பதறிக. (ஒருவேளை குளிப்பது தனக்காக இல்லையென்றாலும் பிறருக்காகவாவது அவசியம் என்றறிக.)

டம்ளர் குளியல் என்பதை சென்னைட்ஸ் புதியதாக தமிழகத்துக்கு அறிமுகப்படுத்தி இருக்கிறார்கள். நல்ல டெக்னிக் இது. அடுத்து ஸ்பூன் குளியலைக் கண்டுபிடிக்கவேண்டும். அரசுக்கும் ஊடகங்களுக்கும் சம்ஸ்கிருதப் பாடல் பாடுவதா, நடிகைக்கு என்னாச்சு என்பது போன்ற பெரிய பெரிய பிரச்சினைகள் உள்ளன என்பதால் இதை நாம் கண்டுபிடித்தாகவேண்டும்.

நன்றாக இல்லையென்றாலும் சுமாராகக் குளித்துவிட்டு நன்றாக செண்ட் அல்லது டியோடரெண்ட் போட்டுக்கொள்ளவும். எப்போதுமே இப்பழக்கம் நல்லது என்றாலும் இப்போது இது தேவை. செண்ட் கொஞ்சம் வீணானாலும் பரவாயில்லை, ஏனென்றால் அது எளிதில் கிடைக்கும். நீர் அப்படி அல்ல.

ஃப்ளாட்டில் தங்கி இருந்தால் பக்கத்து வீடு எதிர் வீடு கீழ் வீடு எனப் பெரிய சண்டை நடக்கும் வாய்ப்பு உள்ளது. எப்போதும் சண்டைக்குத் தயாராக இருக்கவும். காலை சண்டை போட்டுவிட்டு ஒன்றாக ஒரு டீ சாப்பிட்டுவிட்டு மறுநாள் காலை மீண்டும் சண்டைக்குத் தயாராக இருக்கவும்.

நமக்கே நீரில்லை இதுல மாட்டுக்கு வேறயா என்று தெருவில் வரும் மாடுகளுக்கு, நாய்களுக்கு நீர் வைக்காமல் விட்டுவிடாதீர்கள். கஷ்டத்தோடு கஷ்டம், அவற்றுக்கும் நீர் வைக்கவும்.

திருச்சி திருநெல்வேலியில் இருந்து மாமா மச்சான் அத்தான் அத்திம்பேரெல்லாம் குடும்ப சகிதம் சென்னையில் வந்து ஒரு மாதம் டேரா போடுவது கருட புராணத்தின்படி தண்டனைக்குரியது. சோறு போடலாம் நீர் தரமுடியாது. குளிக்க துவைக்க கழுவ என ஒவ்வொருவருக்கும் எவ்வளவு நீர் தேவை என்பதைக் கண்டுபிடித்து ஆள்களால் பெருக்கிப் பார்த்தால் சென்னைட்ஸ் பாவம் என்று உங்களுக்கே புரியும். உங்கள் சொந்தத்தையும் பாசத்தையும் நவம்பர் டிசம்பர் ஜனவரியில் சென்னையில் வளர்த்தால் போதும். அப்போது புயலிலோ வெள்ளத்திலோ ஒன்றாக மிதக்கலாம், வாருங்கள்.

லோ வால்ட் பிரச்சினையில் ஏஸி ஓடாதது, சுட்டெரிக்கும் வெயிலில் எரிச்சல் வருவது, இரவில் கொதிக்கும் காற்றில் தள்ளிப் படுப்பது பற்றியெல்லாம் மே மற்றும் ஜூன் மாதங்களில் எழுதுவேன். காத்திருக்கவும்.

ரஜினி அறிவிக்கும் போர் எப்போது வேண்டுமானாலும் வரட்டும். சென்னைக்கான போர் வந்தேவிட்டது. நாம்தான் நம் போரைச் சமாளித்தாகவேண்டும்.

பின்குறிப்பு: சென்னையில் வாழப் போகும் ஜோடிகளுக்கு மே மாதம் கல்யாணம் வைக்காதீர்கள். பாவம்.

நேற்று ஐ ஐ டி மெட்ராஸில் ஒருநாள் நிகழ்ச்சியில் கலந்துகொண்டேன். 6வது வருடமாக நடக்கும் நிகழ்ச்சி. இந்நிகழ்ச்சியின் நோக்கம் ஐ ஐ டி எப்படி இருக்கும், அங்கே என்ன நடக்கிறது என்பதை அங்கேயே சென்று அறிந்துகொள்ள ஒரு வாய்ப்பை அளிப்பது. குறிப்பாகப் பெற்றோர்களுக்கு உதவும் நோக்கத்தில்.

ஐஐடியைச் சுற்றிக் காண்பித்தார்கள். தேர்ந்தெடுத்த சில இடங்களுக்குக் கூட்டிச் சென்றார்கள். ஒட்டுமொத்த நிகழ்வையும் மாணவர்களே ஒருங்கிணைத்தார்கள் என்பதுதான் பெரிய விஷயம். டீன் மிக முக்கியமான விஷயங்களைத் தொகுத்துப் பேசினார். ஐஐடி சென்னை எப்படி மற்ற ஐ ஐ டிக்களை விட முன்னணியில் இருக்கிறது என்பதையும், ஆசியாவில் 51வது இடத்தில் இருக்கிறது என்பதையும், மற்ற 50 முன்னணி ஐ ஐ டிக்களிடம் இருந்து சென்னை எப்படி ஏன் பின் தங்குகிறது என்பதை ஆராய்ந்து அதை நீக்கும் வழிமுறைகளை நடைமுறைப்படுத்துவதாகவும் சொன்னார்.

ஐ ஐ டியில் முதல் வருடம் படிக்கும் மாணவன், ஐ ஐ டியில் இருந்து இந்த வருடம் டிகிரியுடன் வெளியேறும் மாணவன், ஐ ஐ டியில் படித்து முடித்து புதிய தொழில் தொடங்கி சி இ ஓவாக இருக்கும் மாணவன் என்று மூன்று பேர் பேசினார்கள். ஐ ஐ டியில் நடக்கும் சாரங் மற்றும் சாரல் விழா பற்றிய சிறிய அறிமுக வீடியோவைக் காட்டினார்கள்.

பின்னர் கேள்வி பதில்.

கேள்வி பதில் நிகழ்வு படு லைவாக இருந்தது. ஐ ஐ டியில் பயிலும் ஒவ்வொரு மாணவரும் மறக்காமல் சொன்னது, இப்போது உங்கள் குழந்தைகளை ஐ ஐ டி ஐஐடி என்று படுத்தாதீர்கள் என்பதைத்தான். சிபிஎஸ்இயில் படித்த பிள்ளைகள்தான் அதிகம் வெல்ல முடியுமாமே என்ற கேள்விக்கு பதில் சொன்ன பெண் சட்டென்று தான் ஒரு ஸ்டேட் போர்ட் மாணவி என்றார். கைத்தட்டுச் சத்தம் காதைப் பிளந்தது. சிபிஎஸ் இ மற்றும் ஸ்டேட் போர்ட் பாடத்திட்டத்தில் பெரிய வித்தியாசங்கள் இல்லை என்பதால், ஐஐடிக்குத் தனியே கோச்சிங் செய்தால் போதும் என்றார்கள் ஐஐடி மாணவர்கள். அதிலும் பதினோராம் மற்றும் பன்னிரண்டாம் வகுப்பில் கோச்சிங் எடுத்துக்கொண்டால் போதும் என்றார்கள். எல்லாவிதமான கோச்சிங் செண்டர்களும் ஒரே போன்றவைதான் என்றும் பாடங்களை ஒழுங்காகப் படித்து ஐஐடி கோச்சிங் மெட்டீரியலை ஒழுங்காகப் போட்டுப் பார்த்தாலே போதும் என்றும் சொன்னார்கள். இரண்டு வருடம் எல்லாவற்றையும் விட்டுவிட்டு ஒழுங்காகப் படித்தால் ஐ ஐடியில் இடம் கிடைக்கும் என்றும் அப்படி இடம் கிடைத்தால் உங்கள் வாழ்க்கையே மாறும் என்றும் எனவே அந்த இரண்டு வருடம் அப்படிப் படிப்பது வொர்த் என்றும் சொன்னார் ஒரு மாணவி.

பல பெற்றோர்களின் கண்களில் தெரிந்த கனவு, எப்படியாவது தன் பிள்ளைகளை ஐஐடியில் சேர்த்துவிடவேண்டும் என்பதுதான். அதிலும் அங்கிருக்கும் சின்ன சின்ன மாணவர்கள் எல்லாம் மிக விவரமாகவும் தெளிவாகவும் பேசுவதைக் கேட்ட பெற்றோர்களுக்கு இந்தக் கனவு ஆயிரம் மடங்கு கூடியிருக்கும் என்றே நினைக்கிறேன். ஐஐடியன் என்று அவர்கள் பெருமிதத்தோடு முதல் வருடத்திலேயே சொல்லப் பழக்கப்பட்டுவிடுகிறார்கள். அலுமினி மற்றும் சூழல் அவர்களை ஐஐடியன் என்னும் சொல்லுக்குத் தகுதி உடையவர்களாகத் தயார்ப்படுத்திவிடுகிறது.

சிபிஎஸ் இ முறையில் படிப்பது நிச்சயம் ஐ ஐ டி நுழைவுத் தேர்வுக்குப் பெரிய அளவில் உதவலாம் என்றே நினைக்கிறேன்.

முக்கியமான விஷயம், ஐஐடியில் ஒருநாள் நிகழ்ச்சியில், தமிழ்த்தாய் வாழ்த்துப் பாடல் பாடப்படவில்லை. ஜனகனமன மற்றும் ஓம் கணபதி சரஸ்வதி என எந்தப் பாடலும் பாடப்படவில்லை. 🙂 நான் தான் வாயில் வந்த எதோ ஒரு பாடலை முனகிக்கொண்டிருந்தேன் என்பதைத் தவிர வேறு எந்த அசம்பாவிதமும் நிகழவில்லை.

பின்குறிப்பு: அங்கேயும் ஒருவர் வந்து பத்ரியின் பதிவைத் தொடர்ந்து படிப்பதாகவும் அதைப் பார்த்துத்தான் இந்த நிகழ்ச்சிக்கே வந்ததாகவும் சொன்னார். 🙂

மாம் (ஹிந்தி)

இத்தனை‌ திறமையான நடிகை ஸ்ரீ தேவி‌ இத்தனை‌ சீக்கிரம் இறந்திருக்கவேண்டாம். அடிப்படையில் தமிழ் நடிகையாக இருந்தும் அலட்டலில்லாமல் அதே சமயம் அட்டகாசமாகவும் நடிக்கிறார்.

படத்தின் முதல் பாதி வேற லெவல். இரண்டாம் பாதி மக்களின் மனசாட்சி. நியூட்டன், ஹைவே போன்ற படங்களை இப்படிப் புரிந்துகொள்வது சரியெனத் தோன்றுகிறது. எல்லாம் கைவிடும் நேரத்தில் கற்பிதங்களே வழித்துணை. கிட்டத்தட்ட கடவுள்.

இசை ரஹ்மான். பின்னணி இசை இவருடன் இன்னொருவரும். அந்தப் பெண் காரில் கடத்தப்படும் காட்சியின் பின்னணி இசையும் படமாக்கலும் மிரட்டல்.

நவாசுதின் சித்திக், அக்‌ஷய் கன்னா எல்லாருமே கச்சிதம்.

பார்க்கவேண்டிய திரைப்படம். ஒரு பழிவாங்கும் படத்தை சிறப்பான மேக்கிங்கில் கலக்கி இருக்கிறார்கள். தமிழ்ப் படங்கள் இதில் கற்றுக் கொள்ள நிறைய இருக்கிறது.

ஸ்ரீதேவிக்கு அஞ்சலி. புலி போன்ற கொடுமைகள் அவருக்கு நிகழ்ந்தாலும், இங்கிலீஷ் விங்கிலீஷும் மாம் படமும் மிக முக்கியமானவை. அவர் திறமைக்குச் சான்று. என்றென்றும். ஓம் சாந்தி.

கவர்ச்சிகரமான காகிதப் பூக்கள் – பூ அல்ல விதை – இந்த விளையாட்டெல்லாம் மலையேறி ஆண்டுகள் பலவாகிவிட்டன. கருணாநிதி இதையெல்லாம் மாஸ்டர் செய்து, அவருக்கே போரடித்து, அது மக்களுக்கும் போரடிக்கிறது என்று உணர்ந்து, கட்டுப்படுத்திக்கொண்ட வார்த்தை விளையாட்டை, கமல் தொடங்கி இருக்கிறார். இது போன்ற அறுவைகள் தரும் எரிச்சலெல்லாம் சொல்லி முடியாது.

பேசிப் பேசியே ஆட்சியைப் பிடித்த காலத்தைப் பார்த்ததுபோல, பேசிப் பேசியே டெபாசிட் இழக்கப் போகிறவர்களின் காலத்தில் இருக்கிறோம்.

—

ஜெயலலிதாவின் மரணத்துக்குப் பிறகும், கருணாநிதியின் அரசியல் ஓய்வுக்குப் பிறகும், சோபை இழந்த தொலைக்காட்சி ஊடகங்கள், ரஜினி மற்றும் கமல் வருகையை ஒட்டி, சிக்கினாய்ங்கடா என்று ஓவர் கூச்சல் போடுகின்றன. தினம் தினம் கமல் மற்றும் ரஜினி சொல்லும் விஷயத்தை ஒட்டி வெட்டி விவாதங்கள். இதில் நான் பார்த்தது என்னவென்றால், கமல் பற்றிய விவாதமெல்லாம் தூர்தர்ஷனில் வரும் அஞ்சலி இசை நிகழ்ச்சிகள் போலவும் ரஜினி பற்றிய விவாதம் தீப்பொறி பறப்பது போலவும் தோன்றுகிறது இது என் தோற்ற மயக்கம்தான் 🙂 இத்தனைக்கும் அத்தனை ஊடகங்களும் கிட்டத்தட்ட கமலுக்கு ஆதரவாகவும் ரஜினிக்கு எதிராகவுமே இருக்கின்றன. ரஜினிக்கு இது பெரிய மாரல் சப்போர்ட். இப்படியே இருந்தால் ரஜினிக்கு ரொம்ப நல்லது. 🙂

—

கலாம் பெயரைச் சொல்லி இளைஞர்களின் ஆதரவைப் பெற்றுவிடலாம் என்று ரஜினியும் கமலும் நம்பினால் அதைவிட ஏமாளித்தனம் வேறெதுவும் இல்லை. அப்துல் கலாமை எல்லாருக்கும் பிடிக்கும். பொதுவாக. அவரே அரசியலில் நின்றிருந்தால் டெபாசிட் போயிருக்கும். எனவே யாரை எதற்காகப் பிடிக்கிறது என்பதறிந்து அரசியல் செய்யவும். ஆத்மார்த்தமாக அப்துல் கலாமின் புகழ்பாடுவதெல்லாம் வேறு. அது அவரவர் தேர்வு. அரசியலில் அவரை வைத்து ஓட்டு வாங்கலாம் என்று நினைத்தால், அரசியலின் அரிச்சுவடியே இன்னும் பிடிபடவில்லை என்று பொருள். இன்னும் தெளிவாகச் சொன்னால், அரசியல் பேய் இன்னும் உங்களை செவுளோடு சேர்த்து அறையவில்லை என்று அர்த்தம். சீக்கிரம் அடிக்கும்.

பேட்டை: சிந்தாதிரிப் பேட்டையின் சித்திரம்

தமிழ்ப் பிரபா எழுதி இருக்கும் நாவல், காலச்சுவடு வெளியீடு. நாவலின் முக்கியமான பலம், இதன் அசல் தன்மை. தன் வாழ்க்கையில் இருந்து மனிதர்களையும் கதைகளையும் எடுத்துக்கொண்டதால் நாவலாசிரியரின் நெஞ்சிலிருந்து உணர்வுபூர்வமாக முகிழ்ந்த நாவலாகிறது. இது ஒரு வகையில் பலம், சிறிய வகையில் பலவீனமும்கூட. ஆனால் அந்த பலவீனத்தைத் தாண்டி நாவலின் அசல் தன்மை, இந்த சுய சரிதைச் சாயலாம் கூடுதல் கனம் கொள்கிறது.

சென்னைத் தமிழ் இத்தனை சிறப்பாகக் கையாளப்பட்ட இன்னொரு நாவல் இருக்குமா என்பது சந்தேகமே. சென்னைத் தமிழோடு அதன் கதாபாத்திரங்கள் ஒவ்வொன்றும் அவர்களுக்கே உரிய தனித்துவத்தையும் பெறுவது நாவலின் மிகப் பெரிய வெற்றி. ஒவ்வொரு கதாபாத்திரத்தையும் தனித்தனியே மெனக்கெட்டு விவரிக்காமல் கதை மற்றும் நிகழ்வுகளின் போக்கிலேயே அவை அவற்றுக்குரிய உச்சத்தைப் பெறும் வகையில் நாவல் எழுதப்பட்டுள்ளது.

சென்னையின் சேரிகளில் இருக்கும் கிறித்துவ தாழ்த்தப்பட்டவர்களின் கதைகளை இத்தனை அருகில் நான் வாசித்ததில்லை. அவர்கள் மதத்தில் கிறித்துவர்களாகவும் பண்பாட்டில் கிறித்துவ மற்றும் ஹிந்துக்களாகவும் வாழ்கிறார்கள். ஐயப்பனுக்கு மாலை போட்டுக்கொள்ளும் கிறித்துவர்களின் பண்பாடு ஒரு சான்று. மதத்தைப் பரப்ப நினைக்கும் சபைகளை இத்தனை உடைத்துப் போட்டு எழுதியது ஆச்சரியம்தான். அதனால் இது ஹிந்து மதத்தைத் தூக்கிப் பிடிப்பதும் இல்லை. சேரிகளின் வாழ்க்கை முறை இப்படித்தான் என்று வெளிப்படையாகப் பேசும் நாவல். கூடவே ஹிந்து மதத்துக்காரர்களின் பிரச்சினைகளையும் சேரி வாழ் மக்களின் பார்வையில் நாவன் முன்வைக்கவும் செய்கிறது.

இடையில் ரூபன் நாவல் எழுதுவதாகச் சொல்லும் அத்தியாயங்கள் மட்டுமே நிலையில்லாமல் அலைபாய்கின்றன. சௌமியனின் ஆவி இறங்கிவிட்ட பின்பு ரூபனைச் சுற்றி நாவல் வேகம் கொள்கிறது. ரூபன், சௌமியன், ரெஜினா, நகோமியம்மா, குணசீலன், இவாஞ்சலின் என பல கதாபாத்திரங்கள் நம் மனதில் நிற்கின்றன.

வட சென்னைக்கே உரிய பல குணங்களை நாவல் தொட்டுச் செல்கிறது. சுவரில் படம் வரைவது, கேரம் விளையாட்டு எனப் பல விஷயங்கள் நாவலில் வெறுமனே களம் என்கிற அளவில் இல்லாமல், கதையோடும் கதாபாத்திரங்களோடும் இடம்பெறுகின்றன.

பேட்டை, நல்ல முயற்சி.